Przykład pomalowanego proszkowo frontu z płyty mdf.
Malowanie proszkowe mdf – krótko o technologii, zaletach i ograniczeniach
Przemysł meblarski staje przed kolejną technologią, która ma na celu zoptymalizowanie produkcji, oszczędności, a także ochronę środowiska. Jeszcze do niedawna technologia ta była raczkującą nowością, obecnie coraz więcej firm decyduje się na zastosowanie jej w swoich fabrykach. Jakie korzyści niesie za sobą malowanie proszkowe mdf?
Przede wszystkim ułatwi malowanie elementów o nieregularnym kształcie. Sprawdzi się doskonale przy lakierowaniu frontów meblowych, zwłaszcza kuchennych i łazienkowych. Powłoka proszkowa charakteryzuje się lepszymi właściwościami fizycznymi i chemicznymi niż tradycyjnie malowana w sposób ciekły. Proces lakierowania proszkowego jest zautomatyzowany i pozwala na zaoszczędzenie pieniędzy związanych z procesem produkcyjnym. Skrócony zostaje czas schnięcia, a także eliminuje się konieczność szlifowania pomalowanych elementów. Dodatkowym atutem jest wydajność procesu, która sięga 97%. Czyli w rzeczywistości nie mamy strat proszku, gdyż jest on odzyskiwany i wykorzystywany ponownie do lakierowania. I ostatni atut, ale również istotny, to ochrona środowiska. Proszki stosowane do lakierowania składają się z żywic, spoiwa, pigmentów i wypełniaczy. Brak rozpuszczalników sprawia, że są przyjazne dla środowiska. Procedury składowania proszków są uproszczone, a to automatycznie zmniejsza koszty ich utylizacji.
Proces lakierowania proszkowego to wiele korzyści dla producenta. Jednak, jak w przypadku każdej nowej technologii, żeby zacząć oszczędzać, trzeba zainwestować. Ważnym aspektem lakierowania jest odpowiednia płyta mdf. Powinna ona charakteryzować się wilgotnością w przedziale 6-9% oraz przewodnością od 500 MΩ do 1 GΩ. Produkcję płyt spełniających te wymagania w Europie opanowało kilka firm, między innymi Kronospan i Egger. Dzięki użyciu płyt elektroprzewodzących możemy lakierować dowolnie profilowane elementy, mając pewność, że farba dobrze i równo je pokryje. Zwykły mdf również nadaje się do malowania proszkowego, tylko jego wykorzystanie ogranicza się do prostych formatek. Aby spełnić warunek wilgotności płyty mdf, do dyspozycji mamy dwie opcje. Pierwsza wymaga zainwestowania w odpowiednio wyizolowane miejsce, gdzie płyta byłaby sezonowana kilka godzin we właściwych warunkach, aby uzyskać pożądaną wilgotność. Druga opcja to piec wstępnego podgrzewania. Zwykle są to piece ogrzewane gazem. Podgrzaniu zostaje poddana tylko wierzchnia warstwa mdf. Temperatura wynosi ok. 65-75 stopni C. Proces ten powoduje przepływ wilgoci z wewnątrz płyty w kierunku zewnętrznym, a to podnosi przewodność i dodatkowo eliminuje problem podnoszenia włókien. Proces lakierowania proszkowego wymaga również odpowiedniej kabiny lakierniczej. Zastosowanie kabin wykonanych z plastiku pozwala zapewnić równomierny i dokładny rozkład farby. Dzieje się tak dlatego, że w przeciwieństwie do kabin metalowych, element nie zostaje uziemiony. Etap żelowania i polimeryzacji proszku odbywa się w piecu. W lakierowaniu mdf głównie stosuje się piece infrared. Na skutek wzrostu temperatury następuje stopienie proszku i ma to miejsce już po około 90 sekundach. Następnie element pozostaje w piecu do pełnej polimeryzacji.
Komentarze (0)