Lakiernictwo Proszkowe

Grubość malowania

Wymogi dotyczące malowania różnią się w aspekcie grubości malowania, ogólnie przyjęta grubość to około 50 µm. Dla środowisk trudniejszych (agresywnych) wymaga się bardzo solidnego przygotowania powierzchni, a także zapewnienia powłoki malowania o grubości 70 µm. Przy anodowaniu tylko BS (British Standard) stawia wymaganie 25 µm grubości powłoki anodowanej, a i to dla najwyższych standardów anodowania (patrz tabela 2).

Środowisko agresywne

Anodowanie jest bardziej podatne na zanieczyszczenia środowiskowe niż powłoki proszkowe. Farby powoli tracą grubość, gdy powłoka ulegnie zniszczeniu, ale dopóki połysk farby jest bliski wartości początkowej, dopóty erozja powłoki niemal nie postępuje – utrata grubości filmu to około mniej niż 1 µm na rok, przy zachowaniu integralności powłoki. Dlatego w 5-letnim teście Florydy erozja po 5 latach nawet się nie zaczyna, a po upływie 20 lat powłoka dalej będzie spełniać swoje funkcje. Kwaśne lub morskie środowisko przyspieszy erozję powłoki, ale objawi się to w pierwszej kolejności utratą połysku, a dane pokazują jasno, że integralność filmu nawet po 20 latach jest silna.

W przeciwieństwie do powłok proszkowych anodowana powłoka w środowisku kwaśnym będzie tracić swą grubość, powłoka będzie się osłabiać i przyspieszać degradację. Przy testowym badaniu paneli w Sheffield po upływie 20 lat powłoka anodowana utraciła 10 µm. Degradacji towarzyszy często kredowanie, wykwity, odbarwienia i ubytki w powłoce.
(Dane bazowe można zweryfikować na stronie: http://www.bath.ac.uk/cwct/cladding_org/wlp2001/paper18.pdf.)

Tabela 1. Najsurowsze standardy dla powłok.

Tabela 2. Wymogi grubości powłoki dla anodowania. 

Tabela 3. Różnice w kolorze wg różnych standardów. 

Zrównoważony rozwój

Aluminium świetnie da się odzyskiwać – właściwie w nieskończoność. Przetopienie aluminium na nowe profile pochłania zaledwie 5% energii potrzebnej do pierwotnego wyprodukowania aluminium. Powłoki proszkowe i anodowane: obie mogą być przetworzone na nowe. Usuwanie powłok w obu przypadkach pochłania bardzo podobne czynniki i energię. Można więc uznać, że tu następuje remis.

Badania KMH SI Australia wykazały, że anodowanie emituje najmniej CO2, przy założeniu, że aluminium powleka się odpowiednio: anodowanie 2 razy na 100 lat, PVDF 3 razy na 100 lat i farby proszkowe 4 razy na 100 lat. Jeśli uznamy, że długość życia powłoki jest taka sama w każdym przypadku (zrównamy czasy życia), to okazuje się, że anodowanie emituje najwięcej CO2!
Anodowanie wytwarza osad kwasu siarkowego oraz wodorotlenku glinu, których trzeba się pozbyć. Powłoki proszkowe właściwie nie mają odpadów, a ten, który powstaje, może być użyty ponownie do malowania, wszystko, co zostanie, traktowane może być jako nieszkodliwy odpad. Farby ciekłe mogą zawierać rozpuszczalniki, ale i z tym nowoczesne zakłady sobie radzą.