Przestrzeganie zaleceń i utrzymanie reżimu technologicznego ma ogromny wpływ na jakość otrzymanej powłoki malarskiej. Fot. Julian Ciesielski
Strona 2 z 2
Warunki w jakich przebiegają poszczególne fazy procesu malowania proszkowego metodą elektrostatyczną określone są również przez inne parametry – ograniczenia i wymagania:
- oporność części malowanych w stosunku do ziemi, czyli uziemianie powinno być mniejsze lub równe 1 MOhm
- rezystancja podłogi wg PN-EN ISO 12981 w wykonaniu elektrostatycznym powinna wynosić nie więcej niż 1 MOhm
- wilgotność powietrza w okolicach kabin malarskich do 60%
- wentylacja ogólna na stanowiskach malarskich powinna zapewnić 5, 6-krotną wymianę powietrza oraz 5-procentowe nadciśnienie (nadwyżkę nawiewu nad odciągiem)
- na stanowiskach powinna być zachowana szczególna czystość i porządek
- oświetlenie w miejscu pracy obsługi kabin malarskich: ok. 800 Lx
Wybrane numery norm i związana z nimi tematyka:
1518 – próba zarysowania, 1519 – próba zginania na stożku, 1520 – próba tłoczności (Erichsena), 2360 – grubość powłoki, 2409 – przyczepność – metoda siatki nacięć, 2808 – oznaczanie grubości powłok, 2810 – badania w warunkach atmosferycznych, 2813 – połysk, 2815 – próba wciskania, 3668 – wzrokowe porównywania barw, 3678 – odporność na wgniecenia, 4624 – próba odrywania (przyczepność), 4628 – ocena pewnych rodzajów zniszczenia powłok malarskich, 6270 – odporność na wilgoć, 6272 – odporność na uderzenia, 6860 – zginanie na sworzniu stożkowym, 7724 – kolorymetria, 8501.1 – przygotowanie powierzchni metodami mechanicznymi, 9227 – badania w rozpylonej solance (test komory solnej), 11503 – odporność na wilgoć, 12137 – odporność na uszkodzenia (zaokrąglony rylec), 15042 – bezstykowy, nieniszczący pomiar grubości powłok, 15184 – twardość (metoda ołówkowa), 16276 cz.1 i 2 – ocena przyczepności, nacięcie w kształcie X, 17132 – próba zginania w T, 17872 – wykonywanie nacięć do badań korozyjnych, 81550 – pomiar połysku.
Niuanse na stronach www.pkn.pl, wprowadzając jako tytuł normy: Farby i lakiery.
Prawidłowo dobrane i zastosowane parametry malowania umożliwiają spełnienie warunków odbioru wymalowań (standardów) ustalonych pomiędzy wykonawcą a odbiorcą (klientem), w których jasno i jednoznacznie są określone: rodzaj, wielkość i ilość dopuszczalnych wad, jak też wszystkie odstępstwa od norm.
W przypadku gdy zachodzi potrzeba wykorzystania detali z jakichś powodów wadliwie pomalowanych, rozważyć należy możliwość ich poprawy, w tym w skrajnych przypadkach odlakierowania, czyli usunięcia z nich powłoki. Ze względu na spore koszty inwestycyjne z tym związane i bieżące, eksploatacyjne, konieczność utylizacji odpadów i posiadanie stosownych pozwoleń – rzadko malarniom opłaca się stosowanie tego procesu we własnym zakresie. Jeżeli rachunek ekonomiczny wykaże celowość zastosowania odlakierowywania, operację tę można zlecić do wykonania firmie specjalistycznej. Niemniej zdarzyć się może, że bardziej korzystnym, ze względu na koszty i czas, będzie wykonanie nowych elementów złomując te z defektami.
W przypadku niedużych, miejscowych wad lub uszkodzeń można je usunąć (zamaskować) bez konieczności malowania całej powierzchni, stosując specjalny materiał malarski, tzw. zaprawkę. Zabieg polega na ostrożnym, umiejętnym naniesieniu płynnego materiału o odpowiednio dobranym kolorze w odpowiednie miejsce, np. pędzelkiem, i pozostawienie na pewien czas celem wyschnięcia.
Wacław Pankiewicz
