Ciekłe farby dwuskładnikowe nakładane na powłoki proszkowe gwarantują optymalną przyczepność do podłoża. Ujemną stroną ich stosowania jest konieczność dokładnego mieszania składników, ograniczony czas pracy po zmieszaniu oraz wyższy koszt zakupu. Bardzo często wykorzystywanymi farbami ciekłymi do wykonywania tego typu poprawek są schnące na powietrzu materiały akrylowe. Są one ekonomiczne w użytkowaniu, zapewniają dobrą przyczepność do większości powłok proszkowych, są relatywnie łatwe w stosowaniu i schną bardzo szybko. Dla prac, gdzie planuje się niezbyt duże zużycie materiału, są często konfekcjonowane w opakowania aerozolowych.
Zastosowanie konkretnej farby ciekłej do wykonania poprawek na powłoce proszkowej powinno być poprzedzone próbami przyczepności. Do produkcji farb proszkowych stosuje się żywice o różnych własnościach wzbogacane dodatkami, czasami mającymi wpływ na pogorszenie adhezji kolejnych warstw. Na powodzenie wykonania poprawek mają także wpływ rozcieńczalniki stosowane do produkcji ciekłych materiałów zaprawowych. W niektórych przypadkach poprawę przyczepności można uzyskać zwiększając zawartość rozcieńczalnika w farbie bądź przecierając powłokę proszkową rozcieńczalnikiem, uaktywniając dodatkowo powierzchnię.
Jeśli jest popyt, to musi pojawić się podaż. Wciąż nie do końca doskonałe sposoby na ratowanie uszkodzonych na budowie powłok architektonicznych stymulują pojawianie się kolejnych, specjalizowanych mniej lub bardziej kompletnych systemów naprawczych. W pełnej ofercie są one oferowane komplementarnie, od aktywatorów powierzchni, poprzez szpachlówki, podkłady, po jedno- i dwuskładnikowe powłoki nawierzchniowe. Firmy dostarczające farby czy producenci budowlanych systemów aluminiowych proponują odbiorcom przetestowane przez siebie produkty coraz lepiej naśladujące różne dostępne proszkowo efekty wizualne. W ślad za ofertą idzie zapewnienie o trwałości wykonanej naprawy. O ile przy stosunkowo niewielkich zaprawkach problem ma wymiar głównie estetyczny, o tyle przy większych ingerencjach w powłokę pojawiają się pytania i wątpliwości. QUALICOAT i GSB, wspomniane wcześniej systemy jakości powłok architektonicznych na aluminium, nie wyraziły jak dotąd merytorycznej opinii na temat możliwości stosowania specjalistycznych systemów zaprawkowych w ramach certyfikowanych przez siebie procesów technologicznych. Powodów takiego stanu rzeczy jest przynajmniej kilka:
- trudny do oceny i standaryzacji wpływ użytych komponentów materiałów zaprawkowych na pogorszenie własności istniejących powłok proszkowych,
- konieczność zbadania wpływu dokonanych napraw na własności ochrony przed korozją powierzchni, na których dokonywano ingerencji,
- ze względu na nierównomierne starzenie prawdopodobieństwo pojawienia się po pewnym czasie coraz większych różnic w wyglądzie miejsc na powierzchni, gdzie dokonywano ingerencji, w stosunku do miejsc z powłoką niemodyfikowaną,
- trudny do obiektywnej oceny wymagany zakres i standaryzacja sposobu przeprowadzania prac zaprawkowych prowadzonych często w warunkach poligonowych.
Komentarze (0)