Lakiernictwo Proszkowe

- Wsteczna jonizacja
Wsteczna jonizacja pojawia się wtedy, gdy potencjał ładunków elektrycznych na powierzchni pokrywanego detalu osiąga stan, w którym dochodzi do jonizacji powietrza pod napyloną warstwą farby proszkowej. Uwalniane jony wywołują zahamowanie transportu ładunków do uziemienia i utrudniają dalsze osiadanie proszku. Możliwymi przyczynami występowania problemu są:

• niedostateczne uziemienie (utrudniona droga jonów do uziemienia)
• zbyt duże ładowanie farby 
• aplikator za blisko pokrywanego detalu 
• za duża grubość napylanej warstwy proszku
• nakładanie drugiej warstwy farby na utwardzoną już powłokę (dielektryczne własności pierwszej warstwy utrudniają właściwy odbiór ładunków).

Zapobieganie wstecznej jonizacji wymaga stałej kontroli prądu płynącego w układzie aplikatora. Jeżeli prąd ładowania jest zbyt wysoki, powierzchnia pokrywanego detalu może nie być w stanie odebrać kolejnej ilości napływających jonów. Pomocą w ograniczeniu efektu wstecznej jonizacji są kolektory jonów oraz automatyczne systemy kontroli prądu płynącego w układzie aplikatora. W przypadku prostszych rozwiązań sprzętu natryskowego pozostaje nam obniżenie napięcia ładowania napylanego proszku i kontrola odległości aplikatora do pokrywanego detalu. Standardowo, odległość ta powinna wynosić około 25 cm (o ile nie ma innych zaleceń producenta sprzętu aplikacyjnego), a jej zmiana powinna być przemyślana i uzasadniona.

Reklama

- Niejednorodne podawanie farby
Dla uzyskania powłoki proszkowej jednorodnej pod względem wyglądu, jak i grubości konieczne jest napylanie farby równomiernym strumieniem przy stałym wydatku ilościowym oraz zachowaniu stałej proporcji mieszaniny proszek powietrze. Niejednorodne podawanie farby może być powodowane przez:

• zatkany lub zagięty wąż transportujący farbę
• wzmożoną ilość wyładowań pomiędzy cząstkami farby proszkowej
• zgiętą lub ułamaną elektrodę aplikatora
• przewężenia i niedrożności w aplikatorze.

Dalej przedstawione są poszczególne parametry wpływające na jednorodność napylania i możliwy skutek ich niewłaściwego doboru w ciągle najbardziej popularnych systemach podawania opartych na inżektorach. 
Zbyt duży wydatek farby proszkowej podawanej do napylania jest przyczyną:

• spiekania się cząstek proszku w wyniku wyładowań elektrycznych
• szybszego zużycia się wewnętrznych zespołów aplikatora mających kontakt z farbą
• małej efektywności napylania
• niedostatecznej penetracji farby w zagłębione przestrzenie
• niedostatecznego efektu elektrostatycznego (zmniejszone pokrywanie powierzchni detalu po stronie przeciwnej do napylanej).