Efekt klatki Faradaya
Klatka Faradaya to metalowy ekran mający chronić przed polem elektrostatycznym. W dużym uproszczeniu dla pól elektrostatycznych, z jakimi mamy do czynienia w powlekaniu proszkowym, takie właściwości posiada klatka wykonana z siatki metalowej.
Istnienie pola elektrostatycznego jest nierozerwalnie związane z występowaniem efektu klatki Faradaya. Dlatego też podczas powlekania proszkowego pojawiają się poważne problemy z właściwym napylaniem niektórych powierzchni przestrzennie rozwiniętych detali.
Jeśli przedmiot o złożonych kształtach znajdzie się w polu elektrostatycznym okaże się, że układ linii sił i ich gęstość nie jest jednorodna na jego całej powierzchni. Linie sił pola koncentrują się na brzegach i krawędziach zagłębień, ponieważ opór sił elektrostatycznych jest w tych miejscach mniejszy niż wewnątrz nich. Ilość farby proszkowej osiadającej na brzegach zagłębień jest bardzo duża w stosunku do tej, która jest transportowana do wewnątrz. Efekt zawsze jest potęgowany przez niedostateczne uziemienie pokrywanego elementu i zbyt dużą energię kinetyczną napylanej farby. Dlatego też jest wiele zastosowań powlekania proszkowego, gdzie wymagana jest rezygnacja z generowania pola elektrostatycznego za pomocą elektrod wysokonapięciowych i ładowanie jedynie poszczególnych cząstek proszku wykorzystując aplikatory TRIBO. Wyeliminowanie efektu klatki Faradaya pozwoliło na nowe zastosowania aplikacji, np. na powlekanie wewnętrznych ścian metalowych zbiorników.
Jonizacja wsteczna to zjawisko występujące podczas powlekania proszkowego niezwykle powszechnie. Może wiązać się z niedostatecznym uziemieniem powlekanej powierzchni, chęcią nałożenia zbyt grubych powłok w jednej operacji, ustawieniem zbyt wysokich elektrycznych parametrów aplikacji, niedostosowaniem ustawień aplikacji do własności farby proszkowej. Każda z wymienionych przyczyn osobno lub w połączeniu z innymi prowadzi do tego samego efektu. Często nazywamy go przeładowaniem powierzchni. Na załączonym rysunku możemy zapoznać się poglądowo, z czym mamy do czynienia.
Zjawisko jonizacji wstecznej jest „papierkiem lakmusowym” pozwalającym na uzyskanie odpowiedzi, czy powlekanie proszkowe przebiega we właściwy sposób i czy ustawione parametry powlekania są zbliżone do optymalnych. Należy szczególnie pamiętać o własnościach farb proszkowych pomijanych często przy ustawianiu warunków aplikacji. Poszczególne spoiwa (żywice) stosowane do produkcji farb proszkowych różną się niekiedy diametralnie pod względem własności elektrycznych. Dlatego też lepiej nie przegapić informacji producenta mających decydujące znaczenie dla właściwej jakości powlekania.
Komentarze (0)