Ekologia i Ochrona Zdrowia

    Tab. 1. Porównanie dostępnych metod degradacji LZO i odorów.

Technologia Ekoinwentyki, w porównaniu do obecnie dostępnych i stosowanych metod usuwania LZO i odorów z gazów emitowanych przez przemysł, wypada znacznie korzystniej, nie tylko w aspekcie ekonomicznym, ale również pod względem proekologicznym (tab. 1).
Technologia przeznaczona jest dla przedsiębiorstw i zakładów produkcyjnych, które emitują LZO, jak również odory powstające w procesach produkcyjnych. Zaoferowane rozwiązanie umożliwia odbiorcom docelowym spełnienie rygorystycznych wymogów UE w obszarze ochrony środowiska.
Dotychczas technologia biooczyszczania powietrza w bioreaktorach KBT została zaimplementowana do przemysłu branży automotive (rys. 1a),
lakierniczego (rys. 1b), wydobywczego, a także w oczyszczalni ścieków. 

Technologia charakteryzuje się wysokim potencjałem ekoinnowacyjnym, w wyniku zrealizowania projektu POIR 1.1.1., którego celem było opracowanie, adaptacja i docelowo wdrożenie do praktyki gospodarczej innowacyjnej technologii biooczyszczania powietrza w Kompaktowych Bioreaktorach Trójfazowych (KBT) z LZO i odorów dla nowych gałęzi przemysłu. Do projektu została wybrana firma reprezentująca szeroką branżę przemysłu lakierniczego w sektorze automotive. Identyfikacja zanieczyszczeń emitowanych podczas procesów lakierniczych i odlakierowania pozwoli na powielanie wyników projektu także do innych lakierni, m.in. przemysłu drzewnego, metalurgicznego, samochodowego czy farmaceutycznego. 
Według badań przeprowadzonych w ramach projektu usuwanie LZO i odorów z gazów emitowanych w zakładzie branży lakierniczej przy użyciu reaktorów KBT daje bardzo obiecujące efekty, bowiem średnia efektywność usuwania LZO ukształtowała się na poziomie 95–99%. Na podstawie uzyskiwanych rezultatów wykazujących wysoką efektywność degradacji LZO i odorów można stwierdzić, że reaktory KBT wykazują bardzo duży potencjał wdrożeniowy w różnych rodzajach przemysłu, przede wszystkim w szerokiej branży przemysłu drzewnego – obejmującego nie tylko przemysł tartaczny (w tym głównie wytwórnie materiałów podłogowych oraz nasycalnie drewna), ale także meblarski, stolarki budowlanej, wytwórnie płyt, sklejek i opakowań drewnianych – jak i w równie obszernej branży chemicznej, w szczególności w obszarze chemii organicznej.