Emisje z roztworów wodnych można określać na kilka sposobów: z użyciem wskaźników emisji, poprzez analogię do wielkości zmierzonych na podobnych instalacjach lub analitycznie, czyli poprzez wykonanie pomiarów z instalacji. Oczywiście na etapie projektowania nie ma możliwości skorzystania z metody analitycznej, więc pozostaje metoda obliczeniowa. Można tutaj skorzystać z wielu ogólnie dostępnych danych odnośnie wskaźników emisji z procesów obróbczych opracowanych wcześniej dla analogicznych procesów. Pomocnym dokumentem może być dokument referencyjny najlepszych dostępnych technik w obróbce metali i tworzyw sztucznych wydany przez Komisję Europejską, który precyzuje emitowane substancje z poszczególnych procesów technologicznych. Korzystne jest to, że prawo nie narzuca jednej konkretnej metody obliczeniowej, a pozostawia dość dużą swobodę w sposobie obliczania i szacowania emisji. Do samego określania emisji można skorzystać natomiast z wielu opracowań krajowych, jak np. zeszytów BIPROMASZ „Charakterystyki emisji dla wybranych procesów produkcyjnych i urządzeń technologicznych przemysłu maszynowego”, które będą pomocne w wyliczaniu emisji z procesów obróbczych w wannach procesowych. Opracowanie to przywołuje wiele metod i wskaźników, które z powodzeniem można zastosować do wyliczeń.
Mam nadzieję, że lektura niniejszego artykułu pozwoli na lepsze zrozumienie dość trudnego zagadnienia, jakim jest emisja zanieczyszczeń z procesów prowadzonych w roztworach wodnych. W kolejnym artykule chciałbym omówić konkretne procesy jednostkowe mające zastosowanie w obróbce chemicznej powierzchni i wskazać możliwe emisje do środowiska z tych procesów, oczywiście w ujęciu emisji do powietrza. Postaram się w miarę możliwości odnieść do najczęściej stosowanych w procesach środków chemicznych, co, mam nadzieję, będzie potem istotną wskazówką dla osób odpowiedzialnych za aspekty środowiskowe instalacji obróbki powierzchniowej.
Michał Deka
ekoeasymd@gmail.com
Komentarze (0)