Analizując ww. zakresy widać wyraźnie, że do prawidłowego wyliczenia śladu dla produktu nie wystarczy analiza własnej technologii, ale konieczne jest również pozyskanie wielu danych od dostawców mediów, surowców oraz od podwykonawców świadczących usługi mogące mieć wpływ na wyrób w całym okresie jego istnienia.
Zakres 1
Procesy przygotowania powierzchni są związane z koniecznością wytwarzania ciepła, czy to do podgrzewania kąpieli procesowych, czy do polimeryzacji lub suszenia nakładanych powłok dekoracyjno-ochronnych. Najbardziej rozpowszechnionym medium grzewczym stosowanym w zakładach jest należący do paliw kopalnych gaz ziemny, którego spalanie wiąże się z emisją znacznych ilości dwutlenku węgla. W przypadku spalania paliw kopalnych w celu kalkulacji śladu węglowego można w dość prosty sposób policzyć całkowitą emisję gazów cieplarnianych, bazując na wielkości zużycia paliwa oraz współczynnikach emisji. Przydatnym narzędziem może okazać się tutaj baza KOBIZE, w której podmioty spalające paliwa kopalne rokrocznie sprawozdają emisję. Baza posiada również narzędzie do wyliczenia emisji na jednostkę wytwarzanego wyrobu, co jest właściwie gotową wielkością do ujęcia w śladzie węglowym. Analogicznie można postąpić, stosując dowolne paliwo kopalne, jak węgiel, gaz propan−butan czy olej opałowy. Dodatkowo w przypadku spalania paliw produktem jest dwutlenek węgla, więc nie jest konieczne wyliczanie jego ekwiwalentu.
Zakres 2
W tradycyjnym podejściu do emisji do środowiska, o ile zakład nie spala paliw, a dokonuje zakupu energii z zewnątrz, przyjmuje się, że nie ma emisji do środowiska związanej bezpośrednio z działalnością zakładu. W przypadku śladu węglowego podejście jest nieco inne i wskazuje na konieczność uwzględnienia w kalkulacji dla produktów również wielkości emisji dwutlenku węgla wynikających z wytworzenia kupowanych nośników energii. W tym przypadku baza KOBIZE zakładu nie będzie już niestety pomocnym narzędziem, a pozyskanie koniecznych danych wymaga kontaktu z dostawcą energii. Po uzyskaniu informacji o śladzie węglowym przypadającym na jednostkę kupowanego medium można już względnie prosto wyliczyć wartość w przeliczeniu na jednostkę produktu. Warto pamiętać w tym przypadku, że metodologia zakłada również włączenie w kalkulację nośników energii zużytych na procesy okołoprodukcyjne nieuczestniczące bezpośrednio w wytworzeniu produktu, a konieczne jako procesy towarzyszące z punktu widzenia funkcjonowania zakładu.
Komentarze (0)