Zakres 3
Jest to element mogący generować największe problemy z kalkulacją całkowitego śladu węglowego, ponieważ dotyka niebędące pod bezpośrednią kontrolą wszystkie procesy zlecane na zewnątrz, niezależnie od tego, czy dotyczą procesów produkcyjnych, czy np. logistycznych. Do typowych elementów wchodzących w zakres 3 można wymienić procesy logistyczne dotyczące wyrobów, jak transport czy procesy magazynowania, które często zlecane są firmom zewnętrznym, ale bez wątpienia wpływają na wielkość śladu węglowego.
Analizując wszystkie zakresy śladu węglowego, łatwo zauważyć, że jednym z największych wyzwań będzie zebranie odpowiednich danych do obliczeń, szczególnie że nie wszystkie dane będą dostępne wewnątrz organizacji. W pewnym zakresie możliwe będzie wykorzystanie obecnie obowiązujących wymagań z zakresu ochrony środowiska, jak raportowanie roczne KOBIZE czy protokoły z wykonywanych badań środowiskowych. Raporty te dostarczą informacji odnośnie emisji do środowiska czy ilości zużywanych paliw kopalnych. W przypadku zużycia innych mediów i środków źródłem danych mogą być dokumenty magazynowe czy księgowe. Warto pamiętać, że w przypadku niektórych usług czy surowców kupowanych z zewnątrz możemy poprosić dostawców o dostarczenie informacji odnośnie śladu węglowego, co znacznie uprości później proces liczenia. Na chwilę obecną dostawcy nie mają obowiązku dostarczania takich informacji, ale część firm już je posiada i może je udostępnić. W zakresie kalkulacji śladu węglowego nie ma jednoznacznie określonej i narzuconej metodyki obliczeniowej. Dopuszczalne jest korzystanie z narzędzi dostarczanych przez podmioty zewnętrzne czy dostępnych w sieci, jak również z własnych rozwiązań, o ile będą dawały one wiarygodne dane. Warto jedynie pamiętać, że zgodnie z wymaganiem normy ISO 14067:2013 ślad powinien uwzględniać cały cykl życia wyrobu − od powstania aż po zakończenie jego używania. Jedną z popularniejszych metodyk obliczeniowych, której warto się przyjrzeć, jest metodyka zgodna ze standardem The Greenhouse Gas Protocol.
Ślad wodny jest mniej rozpowszechniony od śladu węglowego i stanowi raczej narzędzie dobrowolne, jednak niosące ze sobą wiele korzyści. Z uwagi na charakter procesów przygotowania powierzchni wymagających często użycia znacznych ilości wody i, co za tym idzie, skutkujących powstawaniem znacznych ilości ścieków przemysłowych, jest nie mniej ważny w ocenie wpływu wyrobu na środowisko. Co więcej, ślad wodny dotyka problemu zużycia coraz bardziej deficytowego w wielu regionach zasobu, jakim jest woda słodka stanowiąca podstawę egzystencji ludzi. Ślad wodny definiuje się jako bezpośrednie i pośrednie użycie wody przez człowieka. Bezpośrednie wiąże się ze spożyciem wody pitnej w różnych postaciach przez człowieka, a pośrednie z każdym pozostałym użyciem wody wynikającym z prowadzonych procesów produkcyjnych. Aby zobrazować problem zapotrzebowania wody przez przemysł, warto wskazać, że ponad 97% zużycia wody przypada na zużycie pośrednie m.in. w procesach przemysłowych i przetwórczych związanych z wytwarzaniem wyrobów.
niebieski ślad wodny − wskazujący sumę ilości wody powierzchniowej lub podziemnej, jaka zawarta jest w wyrobie lub została odparowana w wyniku jego produkcji;
szary ślad wodny − ilość wody konieczna do rozcieńczenia zanieczyszczeń powstałych w procesie produkcji do poziomu obowiązującego standardu jakości.
Komentarze (0)