Pozwolenia sektorowe dla nowych instalacji
W teorii dla instalacji innych niż IPPC nie ma ograniczeń w stosowaniu dowolnych rozwiązań technologicznych, o ile nie są one bezpośrednio ograniczone odrębnymi przepisami, o czym wspominaliśmy wcześniej, pisząc o związkach chromu (VI). W praktyce większość instalacji do chemicznej obróbki powierzchni wymaga jednak uzyskania pozwoleń sektorowych na wytwarzanie odpadów, emisję do powietrza lub pozwolenia wodnoprawnego, a co za tym idzie, wypełnienia obowiązku zapisanego w artykule 143. ustawy Prawo ochrony środowiska [3]. Dla instalacji, które są zmieniane w istotny sposób oraz instalacji nowo powstających, prawo wymaga stosowania substancji o możliwie najniższym potencjale zagrożeń, efektywnego wykorzystania energii, racjonalnego gospodarowania wodą, surowcami oraz bezodpadowości lub maksymalnego ograniczenia ilości i szkodliwości wytwarzanych odpadów. Przytoczone przykłady wskazują jasno, że preferowanymi rozwiązaniami są nowoczesne niskoemisyjne technologie, a nie technologie „końca rury” skutkujące koniecznością podejmowania działań ograniczających negatywny wpływ na środowisko powstających zanieczyszczeń
Mówiąc o jakości w odniesieniu do procesów produkcyjnych, mamy na myśli zdolność procesów do dostarczania wyrobów spełniających określone wymagania dalszego użytkownika czy klienta (zewnętrznego lub wewnętrznego, zależnie od dalszej drogi produktu). Pojęcie jakości nie jest zbyt często wiązane z ochroną środowiska, jednak odgrywa kluczową rolę w zapobieganiu powstawania zanieczyszczeń. Wytworzenie każdej jednostki produktu, niezależnie, czy dobrej, czy niespełniającej wymagań, wiąże się z zużyciem materiałów i mediów oraz skutkuje powstaniem pewnej ilości odpadów z procesów produkcyjnych. Każdy zatem wadliwy produkt obciąża nasz proces pewną dodatkową ilością zanieczyszczeń oraz materiałochłonnością przy jednoczesnym braku wartości dodanej ze sprzedaży wyrobu. W przypadku wadliwych wyrobów lakierniczych, o ile możliwa jest ich naprawa, najczęściej wiąże się ona ze wstępnym procesem usunięcia wadliwie nałożonych powłok w dość kosztownym i znacznie obciążającym środowisko procesie odlakierowania, a następnie powtórzeniem całego procesu przygotowania powierzchni i lakierowania. Jakość produkcji ma więc kluczowe znaczenie w energochłonności, materiałochłonności i wielkości oddziaływania na środowisko naturalne i wpisuje się w strategiczne zarządzanie środowiskiem w firmie produkcyjnej.
Komentarze (0)