Ekologia i Ochrona Zdrowia

LZO w formularzach opłatowych

Kolejnym problemem z LZO jest fakt, że rozporządzenie w sprawie stawek opłat za korzystanie[2] ze środowiska nie zawiera nazw chemicznych substancji, które znajdziemy w kartach charakterystyki, a jedynie nazwę grupy związków, zależnie od posiadanej grupy funkcyjnej, jak np. alkohole, aldehydy czy ketony. W takiej sytuacji, aby prawidłowo dokonać klasyfikacji, warto skorzystać z pomocy chemika, skontaktować się z producentem preparatu lub spróbować poszukać informacji w Internecie, wpisując nazwę chemiczną związku z karty charakterystyki w przeglądarkę. W wynikach wyszukiwania na pewno znajdziemy informację do jakiej grupy należy dany związek chemiczny. Dalsze postępowanie jest już proste, a szczegółowo omawialiśmy je w artykule dotyczącym opłat środowiskowych. Warto podkreślić, że z uwagi na łatwość uwalniania LZO do środowiska, mimo często pozornie niewielkich opłat jednostkowych za kg wyemitowanego środka, ostateczna opłata często jest dość wysoka, co powinno dodatkowo skłaniać do zastępowania LZO alternatywnymi środkami wysoko wrzącymi.

Reklama

Mimo ograniczenia zastosowania LZO w farbach i lakierach, a w przypadku farb proszkowych całkowitego ich braku, zakłady lakiernicze nie są całkowicie wolne od emisji tych substancji do środowiska, głównie za sprawą procesów pomocniczych. W wielu z nich nadal konieczne jest stosowanie lotnych związków organicznych. Tam, gdzie jest to możliwe, warto jednak rozważyć zamianę technologii na niskoemisyjną. Decydując się na zastosowanie konkretnego środka chemicznego konieczne jest każdorazowo zapoznanie się z jego negatywnym wpływem na środowisko naturalne oraz zagrożeniami na jakie narażeni będą pracownicy. Ostatecznie uwzględniając wszystkie koszty związane z wykorzystywaniem środków zawierających znaczne ilości LZO można uznać, że technologie te nie są tak korzystne finansowo, jak wskazywałaby na to cena zakupu chemikaliów.