POSITEST AT-A automatyczny tester przyczepności metodą pull-off.
Określenie wytrzymałości i przyczepności powłok za pomocą automatycznych mierników
Pull-off to niszczące badanie, które pozwala precyzyjnie określić wytrzymałość na rozciąganie materiałów i przyczepność warstw. Mierzona jest w nim wartość wynikająca z siły, która jest potrzebna do oderwania grzybka przyklejonego klejem cyjanoakrylowym lub epoksydowym (polecane są dwuskładnikowe kleje na bazie żywic epoksydowych o wysokiej wytrzymałości i krótkim czasie wiązania) od naciętej powierzchni powłoki. Wartość ta wyrażona jest w MPa i jest to siła, z jaką odrywa się nacięte kruszywo, dzielona przez pole powierzchni naciętej.
Większość czasu badania zajmuje przygotowanie powierzchni powłoki oraz grzybków. Powierzchnia powłoki powinna być równa, matowa i odtłuszczona, natomiast same grzybki powinny być pozbawione zewnętrznej warstwy tlenków powstałych przy kontakcie z powietrzem. Ważne, aby klej zdążył się utwardzić przed przystąpieniem do badań.
Aby przeprowadzić badanie należy uprzednio przyklejone grzybki umocować w siłowniku. Na urządzeniu będzie się pokazywała wartość siły i jej wykres w czasie, ważne jest, aby wykres miał charakter liniowy – świadczy to o prawidłowo przeprowadzonym badaniu. Dużą dokładnością badania wykazują się mierniki pull-off z automatyczną pompą, takie jak DeFelsko PosiTest AT-A.
Po zakończeniu próby odrywania należy zbadać grzybek odrywowy i powierzchnię powłoki. Oprócz siły zrywającej wiele norm krajowych i międzynarodowych, takich jak ASTM D4541 i ISO 4624, wymaga zapisania charakteru pęknięcia.
Pęknięcie adhezyjne: pęknięcie występuje na granicy między warstwami (powłoka na powierzchni grzybka różni się od powierzchni).
Uszkodzenie kleju: widoczne oddzielenie kleju od siebie, powłoki lub grzybka (brak widocznej powłoki na powierzchni grzybka).
Analiza wizualna pęknięć kohezyjnych i adhezyjnych może być zarejestrowana za pomocą klawiatury miernika (inż. PosiTest AT-A) lub ekranu dotykowego. Złamania są szacowane wizualnie i zapisywane jako procent każdego z nich. Zarejestrowane wyniki są uwzględniane w raportach.
Ważne w badaniu pull-off są takie czynniki, jak odpowiedni dobór kleju, kształt podłoża oraz grzybków odrywowych oraz grubość podłoża.
W warunkach terenowych polecany jest szybkoschnący klej cyjanoakrylowy, który pozwala na badanie już po kilku godzinach. Jego znaczącą wadą jest szybkie starzenie się oraz fakt, że nie nadaje się do wszystkich typów powłok malarskich. W przypadku, gdy klej cyjanoakrylowy nie spisuje się, należy użyć kleju epoksydowego. Konieczne jest uwzględnienie dłuższego czasu utwardzania, nawet całą dobę, zależnego od temperatury i wilgotności powietrza.
Ważna jest również grubość podłoża, która w przypadku niektórych elementów może być nieznana. Kształt grzybków należy dostosować również do powierzchni; jeśli powierzchnia jest zaokrąglona, to należy zaokrąglić powierzchnię grzybka.
Należy zwrócić szczególną uwagę, aby badanie odrywowe metodą pull-off odbyło się zgodnie z normami, w przeciwnym razie może to prowadzić do nieprzewidzianych błędów. Normy, którymi należy się wtedy kierować, to: PN-EN ISO 4624 „Farby i lakiery. Próba odrywania do oceny przyczepności” oraz PN-EN ISO 16276-1 „Ochrona konstrukcji stalowych przed korozją za pomocą ochronnych systemów malarskich. Ocena i kryteria przyjęcia adhezji/kohezji (wytrzymałość na oderwanie) powłoki. Część 1: Badanie metodą odrywania”. Inż. Ewelina Samsel
Agencja Anticcor
Komentarze (0)