Badania odrywowe do określenia przyczepności i pułapki związane z tą metodą
Jest grupa pomiarów powłok malarskich, które możemy wykonywać wyłącznie metodami niszczącymi. Do takich pomiarów należą wszystkie trzy metody związane z pomiarami przyczepności. Pomiary niszczące tym się różnią od pomiarów nieniszczących, że uszkadzają powłokę i po ich wykonaniu niezbędna jest naprawa, dlatego należy je wykonywać tylko w uzasadnionych przypadkach.
Można też zastosować rozwiązanie pośrednie robiąc badania niszczące na tzw. świadkach. Polega to na tym, że równocześnie z konstrukcją przygotowujemy próbki stali, np. blachy z tego samego materiału co konstrukcja zasadnicza i poddajemy je, razem z konstrukcją, tym samym procesom: od przygotowania powierzchni, po suszenie i utwardzanie powłok. Badania niszczące wykonywane na „świadkach” chronią powłoki na konstrukcji, które w wyniku napraw byłyby zawsze osłabione. Warunkiem niezbędnym do zastosowania takiego rozwiązania jest jego akceptacja przez inwestora i nadzór.
Kontrola przyczepności jest badaniem, które wzbudza sporo kontrowersji. Jak już wspomniałem, są obecnie stosowane 3 metody:
- Metoda odrywowa;
- Siatka nacięć;
- Nacięcie w kształcie „X”.
Opis metody
Badanie polega na pomiarze siły wyrwania z powłoki malarskiej uprzednio przyklejonego do niej stempla (cylinderka). Na stali stosuje się na ogół cylinderki o średnicy 20 mm (fot. 1), a w niektórych przypadkach można stosować cylinderki o średnicy 7 mm. Do odrywania służą specjalne siłowniki zaczepione do stempla, które opierając się o podłoże z siłą prostopadłą do podłoża, odrywające od niego stempel. Uzyskiwanie siły odrywowej może być realizowane przy pomocy siłowników:
- mechanicznych (fot. 2)
- hydraulicznych (fot. 3 i 4)
- pneumatycznych (fot. 5)
Po zerwaniu należy podać siłę przy jakiej nastąpiło, opisać charakter zerwania (kohezyjny, adhezyjny lub mieszany) i w jakich warstwach nastąpiło. Szczegółowe zalecenia dotyczące opisu znajdziemy w przywołanych poniżej normach.
Normy związane z metodą
W odniesieniu do stali są dostępne dwie normy opisujące metodę odrywową:
- PN-EN ISO 4624 „Farby i lakiery. Próba odrywania do oceny przyczepności”
- PN-EN ISO 16276-1 „Ochrona konstrukcji stalowych przed korozją za pomocą ochronnych systemów malarskich. Ocena i kryteria przyjęcia adhezji/kohezji (wytrzymałość na oderwanie) powłoki. Część 1: Badanie metodą odrywania”
Komentarze (0)