Rys. 1. Zdeformowany element pomalowany farbą proszkową; strzałki wskazują miejsca, gdzie: powłoka „odkleiła się” od blachy (jeśli w ogóle przylegała do niej) i skorodowane obszary świadczące o występowaniu wilgoci pomiędzy blachą a powłoką.
Następnie przeprowadzono badanie zbliżone do testu nacięciowego (krzyżowego) – prostego w realizacji testu przyczepności. Opisuje go norma ISO 2409 (Farby i lakiery – Badanie metodą siatki nacięć). Polega ona pierwotnie na wykonaniu szeregu przecinających się nacięć za pomocą odpowiednich noży, które są od siebie oddalone w zależności od grubości powłoki przy podłożu twardym – metalicznym.
Noże dobiera się na podstawie grubości farby:
- poniżej 60 mm – odległość między ostrzami to 1 mm,
- pomiędzy 60 a 120 mm – odległość między ostrzami to 2 mm,
- powyżej 120 mm – odległość między ostrzami to 3 mm.
Niestety, z powodu braku możliwości technicznych (problem z organizacją sprzętu) podjęto decyzję o wykonaniu nacięć (po sześć w dwóch kierunkach) za pomocą pojedynczego ostrza. W związku z chropowatością powierzchni, która wyniosła (uśredniając) 119,6 mm, nacięcia wykonywano równolegle od siebie co 2 mm, a następnie prostopadle do wykonanych wcześniej, tworząc nacięcia krzyżowe. Przyklejono przemysłową taśmę i zerwano ją zgodnie z wytycznymi. Na niektórych próbkach powłoka została oderwana od podłoża.
- zauważono pewną tendencję: w próbkach o grubości 3 mm, w których podczas testu gięcia zauważono znaczące odpadnięcie powłoki, również podczas testu nacięciowego warstwa farby się złuszczyła – należy zaznaczyć, że farba odczepiła się od warstwy tlenków,
- na żadnym elemencie o grubości 1 mm nie nastąpiło złuszczenie powłoki,
- ostrze noża nie może być tępe – powoduje to zniekształcenie krawędzi powłoki podczas cięcia,
- do zerwania zastosowano taśmę przemysłową, charakteryzującą się bardzo dobrymi własnościami mechanicznymi.
- W związku z tym, że naniesiona farba na blasze może inaczej zachowywać się w przypadku nagłego – silnego uderzenia, wykonano próbę cięcia próbek na nożycach gilotynowych. Celem tego testu była obserwacja, jak zachowa się powłoka lakiernicza w miejscu przecięcia – czy zostanie uszczerbiona, a może „odklei” się od blachy?
- w dwóch próbkach z blachy o grubości 1 mm (1 – przy braku odtłuszczenia, 2 – próbce odtłuszczanej preparatem myjącym na bazie wody) doszło do odklejenia się powłoki od blachy,
- w trzech próbkach z blachy o grubości 3 mm (1 – przy braku odtłuszczenia, 2 – preparat na bazie wody, 3 – rozpuszczalnik uniwersalny) – doszło do znacznego braku przyczepności pomiędzy warstwą tlenków a blachą,
- w jednej próbce z blachy o grubości 3 mm zauważono minimalne odklejenie się warstwy tlenków od podłoża.
Komentarze (0)