Badanie Powłok

Zginanie na sworzniach cylindrycznych – testy wg ISO 1519 oraz ASTM D522 metoda B

Testy zginania na sworzniach o cylindrycznym przekroju o różnych średnicach prowadzone są zgodnie z ISO 1519 oraz standardem ASTM D522 metoda B. Zginanie polega na takiej samej zasadzie jak na stożku, lecz tutaj prowadzone jest na sworzniach o różnych średnicach – każdy test oddzielnie na innej średnicy sworznia. Zgodnie z ISO 1519 rozróżnia się dwa typy przyrządów do zginania – typ 1 (składany) oraz typ 2 (z dźwignią). Przyrząd typu 1  praktycznie nie jest stosowany. Do testów odporności na zginanie stosuje się przyrząd typu 2 ze sworzniami cylindrycznymi o średnicy 2 mm, 3 mm, 4 mm, 5 mm, 6 mm, 8 mm, 10 mm, 12 mm, 16 mm, 20 mm, 25 mm i 32 mm. Podłożem do zginania są płytki stalowe, z blachy ocynowanej lub aluminiowe, jak również z tworzyw sztucznych o szerokości co najmniej 30 mm i grubości 0,3 mm (dla przyrządu typ I), 1,0 mm (dla przyrządu typ II) – dla płytek metalowych. Dla podłoży z tworzyw sztucznych stosuje się grubość do 4,0 mm. 

Test zginania zgodnie z ISO 1519 prowadzi się w temperaturze standaryzowanej 23°C ± 2°C i wilgotności względnej powietrza 50% ± 5%, jednakże test może być wykonany również w komorze z regulacją temperatury, dzięki czemu zginanie można wykonać  np. w ujemnej lub podwyższonej temperaturze. 
Samo zginanie zgodnie z ISO 1519 prowadzone jest w czasie od 1 s do 2 s, owijając panel z powłoką na sworzniu o 180°, zaś ocenę prowadzi się jako próbę „tak/nie” na sworzniu o określonej średnicy lub poprzez wyznaczenie średnicy pierwszego sworznia powodującego uszkodzenie. Wynikiem testu jest średnica sworznia, przy którym powłoka pęka lub/i odstaje od podłoża lub brak uszkodzenia przy najmniejszej średnicy zastosowanego sworznia. 
W przypadku ASTM D522 metoda B średnice sworzni wynoszą 3,2 mm, 6,4 mm, 9,5 mm, 12,7 mm, 19 mm oraz 25 mm, zaś sam przyrząd ma kształt pięciokąta, pomiędzy którego ściankami oraz na krawędziach znajdują się sworznie, zaś zginanie prowadzi się przez ręczne dociskanie panelu i owijanie na sworzniach. 
Podłożem stosowanym do oceny zgodnie z ASTM D522 metoda B może być blacha walcowana na zimno o grubości 0,8 mm lub guma o grubości do 13 mm, które są wymagane do zachowania warunków oceny procentowego wydłużenia. Procedura zginania polega na ręcznym zgięciu paneli z powłokami na sworzniach za pomocą palców. Procedura oceny jest podobna jak w ISO (spełnia/nie spełnia oraz określanie średnicy sworznia powodującego uszkodzenie powłoki), jednakże zginanie prowadzi się w czasie również 15 sekund, jak przy metodzie A, dla oceny procentowego wydłużenia, którego wynik oblicza się ze wzoru. 
Metoda A standardu ASTM D522 jest również stosowana do oznaczania elastyczności w ujemnych temperaturach, np. jest przywołana w ASTM D6083 będącej standardem do oceny ciekłych membran dachowych, zgodnie z którą prowadzi się test elastyczności w –10°C oraz –26°C.