Oznaczanie czasu schnięcia emalii przy użyciu automatycznego rejestratora.
Wpływ koalescentów zero-VOC na jakość powłok białych emalii dyspersyjnych do malowania stolarki okiennej
Dyspersje polimerowe dla prawidłowego uformowania powłok wymagają zastosowania zewnętrznie działających plastyfikatorów zwanych koalescentami. Dodaje się je w celu obniżenia minimalnej temperatury tworzenia filmu (MFFT – ang. Minimum Film Forming Temperature). W wyniku zastosowania koalescentów w odpowiedniej dawce dyspersje polimerowe tworzą ciągłą powłokę (film) o określonych parametrach wytrzymałościowych.
W czasach coraz większej świadomości ekologicznej oraz wpływu surowców na środowisko naturalne zalecane jest stosowanie koalescentów klasyfikowanych jako zero-VOC lub o bardzo niskiej zawartości VOC.
Przedstawiony artykuł omawia częściowe wyniki badań sześciu koalescentów klasyfikowanych jako zero-VOC lub bliskich zerowej zawartości VOC, zgodnie z dyrektywami 1999/13/EU oraz 2004/42/EU, powszechnie dostępnych na europejskim rynku surowców. Pełne wyniki pracy badawczej zostaną przedstawione przez Spektrochem podczas 11th PRA’s Woodcoatings Congress w Amsterdamie w dn. 24 października 2018 r. oraz podczas X Seminarium Spektrochemu w Czeladzi w dn. 15 listopada 2018 r.
Badania wykonano w oparciu o dwie dyspersje polimerowe o różnej temperaturze zeszklenia oraz MFFT: dyspersja nr 1 – Tg 70°C, MFFT 70°C (anionowa, styrenowo-akrylowa dyspersja z syntezy w laboratorium Spektrochemu) oraz dyspersja nr 2 polimer rynkowy CRILAT 4830 produkcji Vinavil S.p.A. (Włochy) – Tg 25°C, MFFT 10°C (dyspersja samosieciująca o morfologii core-shell Tg rdzenia: 71°C, Tg otoczki: 16°C). Obydwie dyspersje posiadają zawartość substancji nielotnych na poziomie 48%.
Oznaczenie MFFT
Sześć koalescentów z rynku o zróżnicowanej bazie chemicznej wybrano do testów w ramach opisanych badań. Wszystkie koalescenty posiadają temperaturę wrzenia powyżej 250°C. Charakterystykę koalescentów użytych w pracy badawczej zaprezentowano w tabeli 1.
Pierwszym etapem pracy badawczej było określenie dawek koalescentów, jakie zostaną użyte dla obydwu dyspersji polimerowych. W tym celu przygotowano mieszaniny dyspersji z różnymi dawkami poszczególnych koalescentów i oznaczono minimalną temperaturę tworzenia filmu wg ISO 2115 „Plastics – Polymer dispersions – Determination of white point and minimum film-forming temperature”. Założono, że jako dawką przyjętą do badań będzie taki udział koalescentów, który zapewni MFFT poniżej 18°C, a więc temperaturę, jaka panuje zwykle na profesjonalnych liniach lakierniczych w zakładach malujących stolarkę okienną i drzwiową.
Komentarze (0)