Badania korozyjne w sztucznych atmosferach
W celu uniknięcia szkodliwego działania czynników korozyjnych, powodujących uszkodzenia materiału i tym samym pogorszenie się jego właściwości mechanicznych i wytrzymałościowych, elementy czy konstrukcje metalowe pokrywa się różnego rodzaju systemami powłokowymi. Systemy te są stale udoskonalane i dopasowywane do potrzeb odbiorców i obowiązujących wymogów międzynarodowych czy prawnych, a technologie ciągle ulepszane. Weryfikacja skuteczności ochrony antykorozyjnej powłok następuje poprzez przeprowadzenie testów korozyjnych.
W dalszym ciągu najbardziej popularnym testem jest ekspozycja w rozpylonej 5% solance wykonywana zgodnie z PN-EN ISO 9227. Obok testów w komorze solnej wykonuje się także testy w komorach wilgotnościowych zgodnie z PN-EN ISO 6270 część 1 oraz 2 czy też tzw. cykle korozyjne składające się z naprzemiennych ekspozycji w komorach solnych, wilgotnościowych czy starzeniowych, przeplatanych niekiedy ekspozycją w zmiennych warunkach temperaturowych.
Dokument PN-EN ISO 9227 określa procedurę stosowaną w badaniach przeprowadzanych w rozpylonej 5% solance obojętnej (NSS), solance z kwasem octowym (AASS) oraz solance z kwasem octowym z dodatkiem miedzi jako przyspieszacza (CASS). Badania w komorze solnej są przydatne do wykrywania nieciągłości, takich jak pory i inne wady w powłokach metalowych czy organicznych. Normy PN-EN ISO 6270 określają procedury badania próbek podczas narażenia na wilgotne atmosfery. Zgodnie z pierwszą częścią normy PN-EN ISO 6270 testy...
Treść dostępna tylko dla prenumeratorów
Jeśli nie masz jeszcze prenumeraty kliknij tutaj i zamów ją już dziś
Zaloguj lub zarejestruj się, aby przeczytać całość
Zaloguj się
Zaloguj się do konta użytkownika.
