Czy jest skuteczna przy pomiarze profilu powierzchni?
Przed nałożeniem powłok powierzchnie stalowe często są poddawane obróbce strumieniowo-
-ściernej. Powstały profil powierzchniowy, czasami nazywany wzorem kotwicznym, składa się ze złożonego wzoru szczytów i dolin, które należy dokładnie ocenić, aby zapewnić zgodność ze specyfikacją pracy lub umowy. Mierzone parametry obejmują wysokość profilu, liczbę pików, gęstość pików i wzrost pola powierzchni (chropowatość).
W przemyśle powłok ochronnych taśma replikacyjna jest szeroko stosowana do ilościowego określania profilu powierzchni. Jednak, podobnie jak w przypadku większości innych pomiarów powierzchni, taśma określa tylko maksymalną wysokość profilu. Do wykonywania precyzyjnych pomiarów w warunkach laboratoryjnych wykorzystuje się mikroskopy. Jednak jest to metoda nieużyteczna podczas pracy w terenie lub w halach produkcyjnych.
Właściwe przygotowanie podłoża jest podstawą wykonania prawidłowej powłoki. Należy mieć pewność co do poprawności chropowatości podłoża w zależności od rodzaju powłoki.
Jeżeli chropowatość od szczytu do doliny jest zbyt niska, spowoduje to zmniejszenie przyczepności powłoki (farba nie będzie przylegać). Zbyt wysokie nierówności powodują niebezpieczeństwo niepokrycia wierzchołków, w konsekwencji wniknięcie korozji.
Specyfika badania
Badanie jest opisane w wielu międzynarodowych normach, w tym ASTM D44171, ISO 8503-52, NACE RP02873 i AS 3894.54. Polega na przyłożeniu do powierzchni warstwy taśmy składającej się z pianki, która jest przytwierdzona do nieściśliwego podłoża o stałej grubości (2 mils/50,8 µm +0,2 mils/5,08 µm), a następnie odwzorowaniu na niej profilu powierzchni. Tak przygotowaną taśmę mierzy się za pomocą specjalnych mierników elektronicznych. Między ich uchwytami umieszcza się taśmę, a od uzyskanego wyniku odejmuje się grubość nieściśliwego podłoża (2 mils/50.8 µm).
Użycie taśmy Coarse Minus (<20 µm) lub X-Coarse Plus (>115 µm) powinno przede wszystkim ograniczać się do sprawdzania pomiarów na dolnych i górnych krańcach zakresu podstawowego.
Zaletą taśm replikacyjnych jest możliwość szybkiego zbadania dużego fragmentu powierzchni. Mierniki elektroniczne i wyposażone w rysik posiadają małą sondę, zatem konieczne jest wykonanie wielu odczytów przed dokładnym określeniem charakterystyki danego obszaru. Dla przykładu, elektroniczny miernik chropowatości pobiera próbkę wzdłuż powierzchni poddanej obróbce strumieniowo-ściernej o długości 12,5 mm i szerokości 10 µm, co daje łączną powierzchnię 0,12 mm². Pojedyncza taśma replikacyjna pobiera około 31 mm², czyli obszar 250 razy większy.
Profil niektórych powierzchni uniemożliwia ich dokładne zbadanie za pomocą taśmy replikacyjnej lub miernika wyposażonego w rysik. Z doświadczenia wynika, że dostępne na rynku taśmy oferują wiarygodny i najdokładniejszy pomiar powierzchni jedynie w przypadku, gdy średnia odległość od najwyższego do najniższego punktu badanego obszaru mieści się w zakresie od 20 µm do 115 µm. Najmniej dokładny pomiar będzie na zewnętrznych końcach zakresów pomiarowych.
Komentarze (0)