Przygotowanie Powierzchni

Te produkty mają zbliżony do siebie skład surowcowy (tab. 1). Skorupy z orzecha włoskiego mają budowę bardziej włóknistą niż granulat kukurydziany. Podobna budowa tych dwóch mediów roślinnych powoduje, że zbliżone są ich podstawowe właściwości (tab. 2).
Granulaty roślinne są produktami miękkimi a podane w tab. 2 wartości twardości w skali Mohsa należy traktować jedynie informacyjnie i porównawczo.

Tabela 1. Skład surowców roślinnych (w % wag.) stosowanych jako śruty w obróbce strumieniowo-ściernej [5].

Granulaty z kolb kukurydzy

Granulat kukurydziany jest produktem otrzymanym z kolb kukurydzy pozbawionych ziaren kukurydzy (rys. 1). Taka kolba składa się z trzech naturalnych warstw, różniących się znacznie przede wszystkim właściwościami fizycznymi. Rdzeń i warstwa zewnętrzna są miękkie i lekkie. Warstwa środkowa przypomina drewno. Jej gęstość wynosząca 1,15–1,20 g/cm3 jest znacznie większa od gęstości rdzenia i warstwy zewnętrznej (0,8 g/cm3). Jeszcze większe różnice występują w wartościach gęstości nasypowych granulatów powstających z rozdrobnienia tych części kolb kukurydzianych. Te duże różnice pozwalają na dokładny rozdział części twardej od części miękkiej, najczęściej metodą separacji powietrznej. Przedmiotem zainteresowania obróbki strumieniowo-ściernej są ziarna otrzymane w wyniku rozdrabniania warstwy twardej oznaczonej na rys. 1 numerem 3.

W obróbce strumieniowo-ściernej zastosowanie znalazły granulaty o wielkości ziaren mieszczących się najczęściej w przedziale 0,25–3,0 mm. Mieszanina ziaren jest dzielona metodą klasyfikacji sitowej na kilka frakcji ziarnowych. W praktyce obróbki strumieniowo-ściernej stosowane są najczęściej frakcje granulatów zamieszczone w tab. 3.

Tabela 2. Właściwości wybranych granulatów roślinnych [5].

Tabela 3.  Zakresy uziarnień podstawowych granulatów kukurydzianych [5].

Tabela 4. Wymagania dotyczące uziarnienia granulatów kukurydzianych [6].

Nie ma norm, które precyzyjnie określają wymagania rozkładu wielkości ziaren w poszczególnych granulacjach. Różni producenci stosują w tym zakresie własne przedziały wielkości ziaren i ich rozkładu. W tab. 4 zamieszczono przykładowe wymagania stosowane przez jednego z producentów granulatów kukurydzianych [6]. Nie są to więc wymagania uniwersalne, bo i charakter zastosowania granulatów kukurydzianych w obróbce strumieniowo-ściernej nie stawia tak precyzyjnych wymagań rozrzutu wielkości ziaren w ramach określonej granulacji. Większość producentów na świecie stosuje metodę oznaczania danego granulatu przy użyciu dwóch cyfr, z których pierwsza jest numerem sita (w mesh), przez które przechodzi dany granulat, a druga numerem sita (również w mesh), na którym zatrzymuje się ten granulat.

Na rys. 2 zamieszczono zdjęcia granulatów kukurydzianych dwóch różnych wielkości stosowanych w obróbce strumieniowo-ściernej. Obserwacja tych granulatów wskazuje, że składają się one głównie z obłych ziaren o dość nieregularnej powierzchni i dość luźnej strukturze. Ma to wpływ na niskie wartości gęstości nasypowych, które zawierają się w przedziale 0,37–0,55 g/cm3. Zależne są one od pochodzenia surowca, metody rozdrabniania kolb kukurydzianych i wielkości ziaren oraz ich rozkładu w danym granulacie. Granulaty otrzymane z surowców pochodzenia europejskiego mają następujące gęstości nasypowe: 
GM 04 – 0,41 g/cm3, GM 06 – 0,45 g/cm3, GM 12 – 0,54 g/cm3, GM 20 – 0,52 g/cm3 [3].