Rys. 1. Graficzne odwzorowanie stopnia skorodowania Ri 3 na podstawie PN-EN ISO 4628-3/2016.
Nowością jest zalecenie, aby konstrukcje projektowane na trwałość długą i bardzo długą eksploatowane w środowiskach kategorii C4 i cięższych miały przygotowywane spoiny, krawędzie i inne obszary z wadami powierzchni w stopniu P3 zgodnie z PN-EN ISO 8501-1/2008.
Nieco inny zapis znalazł się w nowym wydaniu normy PN-EN 1090-2/2018 „Wykonanie konstrukcji stalowych i aluminiowych. Wymagania techniczne dotyczące konstrukcji stalowych”. Niestety, w normie PN-EN 1090-2/2018 nie zmieniono okresów trwałości na zgodne z PN-EN ISO 12944-1/2018 i nie uwzględniono kategorii korozyjności CX, więc tabela zależności pomiędzy stopniem przygotowania a kategorią korozyjności wygląda w nowym wydaniu tej normy następująco:
Szkoda, że nie zadbano o jednolite zapisy w obu normach, bo wymienione różnice mogą być przedmiotem sporów pomiędzy producentami farb, wykonawcami i inwestorami. Mam świadomość, że lepszy stopień przygotowania podłoża, w tym usunięcia wad powierzchni, spawów itp. to dodatkowy koszt, jednak uważam, że do pracy powłok w zanurzeniu, a nawet powłok pracujących w warunkach częstej lub permanentnej kondensacji wilgoci powinno zalecać się stopień przygotowania P3, podobnie jak w środowiskach powyżej C3, szczególnie dla okresu trwałości długiego i bardzo długiego.
- niepokryte powierzchnie „gołej stali”, których zanieczyszczeniem jest zgorzelina walcownicza (zendra), produkty korozji i inne zanieczyszczenia powinny być oceniane zgodnie z normą PN-EN ISO 8501-1
- powierzchnie pokryte warstwą metalu:
– powierzchnie pokryte metalami natryskiwanymi cieplnie – cynkiem, aluminium i ich stopami zgodnie z normą PN-EN ISO 2063 cz. 1 i 2
– powierzchnie cynkowane zanurzeniowo na gorąco (hot dip galvanizing) zgodnie z PN-EN ISO 1461
– powierzchnie cynkowane elektrolitycznie
– powierzchnie szerardyzowane – otrzymane poprzez ogrzewanie elementów stalowych w pyle cynkowym – cynkowanie dyfuzyjne
- powierzchnie oczyszczone strumieniowo-ściernie i pokryte gruntem do ochrony czasowej zgodnie z PN-EN ISO 10238
- inne powierzchnie pomalowane – powierzchnia stali lub powierzchnia stali pokrytej warstwą metalizacyjną, która została pomalowana
- powierzchnie po obróbce chemicznej – przydatne do niektórych specyficznych zastosowań. Obróbka chemiczna może mieć na celu zwiększenie odporności korozyjnej i/lub poprawę przyczepności farby do podłoża. W normie obróbka chemiczna odnosi się do powierzchni stalowych ocynkowanych ogniowo, ocynkowanych galwanicznie i szerardyzowanych. Obróbka chemiczna obejmuje specjalne czyszczenie, a następnie samą obróbkę chemiczną prowadzoną przez nanoszenie odpowiednich środków metodą rozpylania, polewania lub zanurzenia, zwykle kończy się etapem płukania. Producent farby powinien potwierdzić możliwość jej nanoszenia na tak przygotowaną powierzchnię.
