Przygotowanie Powierzchni

Eksperymenty udowodniły, że właściwa diagnoza stanu początkowego powierzchni i właściwy wybór realizacji przygotowania powierzchni są najważniejsze dla wydajności i żywotności wybranego systemu ochrony antykorozyjnej. Najlepszy nawet wygląd może dać bardzo złe wyniki przy zastosowaniu brudnych ścierniw, uszkodzonych i źle przygotowanych powierzchni lub eksploatacji w niekorzystnych warunkach. Rola wykonawcy aplikacji jest decydująca. Promuje się niezbędny dialog między wykonawcą a producentem, aby zachować warunki realizacji najbardziej dostosowane do parametrów, które należy uwzględnić. Dotyczy to  charakteru pracy urządzenia lub konstrukcji, środowiska eksploatacji, warunków stosowania, planowanego i przewidzianego systemu ochrony. 
Strumień ściernych ziaren okazał się najbardziej skuteczny i niezawodny do usuwania zgorzeliny hutniczej, jak również innych ciał obcych z powierzchni stali, takich jak stare powłoki. Należy wystrzegać się utleniania powierzchni, znanego jako „rdza nalotowa”, która może szybko przybrać duże rozmiary. Wówczas wskazana jest ponowna obróbka strumieniowo-ścierna [1].

Cechy jakościowe powierzchni podłoża decydują o wydajność i właściwości stosowanych systemów powłokowych. W odniesieniu do działania systemów ochrony powłok antykorozyjnych, seria ISO 8502 stanowi, że właściwości powłok ochronnych farb i podobnych produktów nałożonych na stal wpływają znacząco na stan powierzchni stalowej bezpośrednio przed malowaniem. Czynnikiem wpływającym na tę wydajność jest też obecność rdzy i zgorzeliny. W celu określenia tych czynników są wydawane liczne normy regulacyjne, a ich metody testowania umożliwiają ich uregulowanie. Powierzchnie oczyszczone strumieniowo-ściernie wykazują pewne wyraźne cechy i przeprowadzono obszerne badania eksperymentalne w celu rozwiązania tego szczególnego punktu, w porównaniu z innymi metodami przygotowania powierzchni. Właściwości powierzchni pierwotnych mogą obejmować te cechy, które są częścią specyfikacji powłok:

• czystość wizualną;
• czystość chemiczną;
• czystość fizyczną;
• właściwości profilu powierzchni;
• integralność powierzchni [2].

Funkcje powierzchni drugorzędnych mogą obejmować te właściwości, które są zależne od podstawowych cech. Mogą zawierać następujące parametry:

• energia powierzchniowa;
• zwilżalność;
• przyczepność powłoki do podłoża.

Warunki początkowe są określone w kilku standardach wizualnych (patrz tabele 2 do 4 i opisy 1, 5 i 6). 
Warunki te można podzielić na dwie grupy:

• zardzewiałą stalową;
• podkłady lub powłoki [2].