Widzenie maszynowe
Dynamiczne zmiany konstrukcji robotów lakierniczych bez wątpienia odegrały znaczącą rolę w ich popularyzacji, jednak same w sobie nie stanowią jeszcze o sukcesie tych jednostek. W równej mierze zdecydował o nim bowiem również równoległy rozwój systemów sterowania i układów wizyjnych, który zapewnił robotom niezbędną autonomię działania, a jednocześnie zintegrował je z całością procesów produkcyjnych w przedsiębiorstwie. Wyposażył je także w bardzo ważny organ – oczy, dzięki którym mogą one dziś bezbłędnie identyfikować obrabiane detale.
Na system wizyjny robota lakierniczego składa się wiele kamer, czujników, algorytmów i modułów oprogramowania gromadzących dane z urządzeń wykonawczych i przetwarzających je na ruchy robota. Dzięki kamerom i czujnikom jednostki robotyczne są dziś w stanie podnosić i identyfikować obiekty w przestrzeni, rozpoznawać wzorce i określać rozmiar detali, a także precyzyjnie definiować ich krawędzie. Dzięki temu mogą nie tylko z dużą dokładnością nanosić kolejne warstwy powłok, ale także rozpoznawać grupy komponentów i w przypadku zmiany profilu produkcji automatycznie dostosowywać program wykonawczy do typu znajdującego się na taśmie detalu. Współczesny robot lakierniczy wie więc, co pomalować, jak to pomalować i w którym miejscu nałożyć farbę o określonej grubości. To zaś pozytywnie wpływa na każdy aspekt funkcjonowania zakładu – od produktywności, przez zużycie materiału, po liczbę braków.
Komentarze (0)