Przykład zestawu farb wodorozcieńczalnych (podkład wodny, lakier bazowy wodorozcieńczalny, transparenty lakier poliuretanowy wodny). Producent Valtra.
Malowanie maszyn rolniczych – dobierz odpowiedni system
Firma Tikkurila to 150 lat doświadczeń w zakresie produkcji oraz zastosowań farb i lakierów w wielu segmentach przemysłu, w tym produkcji maszyn rolniczych. Zabezpieczenie przeciwkorozyjne maszyn rolniczych oraz ich ostateczny wygląd jest procesem, do którego przywiązuje się coraz większe znaczenie
Przed przemianami ustrojowymi w Polsce, przy znacznych brakach sprzętu, skuteczne zabezpieczenie maszyn przed korozją, a tym bardziej estetyka były mało istotne. To powodowało, że jakość malowania w większości zakładów była bardzo niska, a i tak rynek chłonął wszystko co było dostępne.
Obecnie sytuacja diametralnie się zmieniła. Dostępne są zarówno maszyny krajowe, jak i importowane. Poza jakością pracy, ich trwałość i estetyka stały się istotnym elementem walki konkurencyjnej. Wymusza to na producentach przywiązanie należytej staranności do jakości wykończenia. Działanie marketingowe w zakresie kreowania wizerunku firm z branży maszyn rolniczych polega między innymi na odróżnieniu się od konkurencji za pomocą kolorystyki i rzadko są to kolory standardowe z palety RAL lub NCS. Użytkownicy maszyn i sprzętu rolniczego oczekują nie tylko estetyki, ale i trwałości powłok malarskich. Wiodący producenci maszyn rolniczych w kraju posiadają w swoich strukturach działy kontroli jakości zatrudniające specjalistów wyposażonych w sprzęt do badania właściwości farb i powłok antykorozyjnych, pozwalający wykonać we własnych laboratoriach badania:
- twardości,
- przyczepności,
- elastyczności,
- odporności na ekspozycję w komorze solnej,
- odporności na ekspozycję w komorze UV
i wiele innych.
Środowisko pracy i warunki eksploatacji
Środowisko korozyjne ma bardzo istotny wpływ na trwałość systemu ochronnego. Norma PN-EN ISO 12944-2 podaje, że „tereny wiejskie” można zaklasyfikować do środowiska C2, czyli o małej agresywności korozyjnej. Jest to nadmierne uproszczenie obarczone błędem. O szybkości degradacji powłok ochronnych czy korozji elementów konstrukcyjnych w środowisku wiejskim decydują warunki eksploatacji nieujęte w przytoczonej normie. Do najważniejszych należy zaliczyć:
- intensywność użytkowania,
- sposób przechowywania sprzętu nieeksploatowanego (ogrzewany garaż, wiata, „pod chmurką”),
- narażenia chemiczne (nawozy organiczne i sztuczne),
- narażenia mechaniczne – wycieranie,
- konserwacja sprzętu: mycie, zabezpieczanie miejsc pozbawionych powłok środkami ochrony czasowej czy pozostawienie przez cały rok zalegającej na powierzchni warstwy błota, smarów i cieczy eksploatacyjnych.
Łatwo sobie wyobrazić, że dwie identyczne maszyny rolnicze, z takim samym systemem powłok ochronnych, eksploatowane w tym samym środowisku korozyjnym C2 po kilku latach, w zależności od intensywności eksploatacji i poziomu konserwacji, mogą znacznie różnić się wyglądem.
Komentarze (0)