Lakiernictwo Ciekłe

Aby postawić poprzeczkę jeszcze wyżej, firma Nissan postanowiła zwiększyć trwałość farby nakładanej na samochody produkowane w Sankt Petersburgu. Wiązało się to z wymianą linii produktów do lakierowania powłoką przezroczystą z jednoskładnikowej na dwuskładnikową (2K). Farba 2K, czyli farba wieloskładnikowa, zawiera żywicę i katalizator zmieszane ze sobą w określonych proporcjach, tak aby weszły w reakcję.

Korzyści związane z farbami 2K

W porównaniu z farbą jednoskładnikową farba wieloskładnikowa wykazuje zwiększoną trwałość. Charakteryzuje się ona większą siłą mechaniczną, dzięki której wytrzymuje trudne warunki lepiej niż inne farby. Odznacza się również większą odpornością na działanie środków chemicznych, przez co lepiej znosi ekspozycję na cały szereg środków chemicznych o działaniu abrazyjnym. Farba 2K jest zatem coraz częściej stosowana przez producentów pojazdów.

Farba wieloskładnikowa wykazuje większą elastyczność. Oznacza to, że pokryte nią tworzywa polimerowe, takie jak zderzaki samochodowe, są mniej narażone na pęknięcia wskutek uderzenia. Kolejną zaletą jest fakt, że do utwardzenia tego rodzaju farby zużywa się mniej energii. Piece mogą więc pracować w niższych temperaturach, co pozwala zmniejszyć koszty. Farby wieloskładnikowe nie tylko umożliwiają skrócenie czasu utwardzania, ale sprawiają również, że kontrola utwardzania staje się łatwiejsza. 
W dzisiejszych czasach – w szczególności ze względu na dążenie przedsiębiorstw do wzmocnienia swojego proekologicznego wizerunku – coraz ważniejsze stają się środowiskowe korzyści farb wieloskładnikowych związane z mniejszą ilością lotnych związków organicznych, która wynika z braku konieczności odparowania rozpuszczalnika. Dodatkowo farby wieloskładnikowe mogą zawierać więcej części stałych, co zapewnia lepsze pokrycie powierzchni.

Wyzwania związane z farbami 2K

Farby 2K nie są jednak pozbawione wad. Proces mieszania farb 2K wymaga stałego nadzoru. Ponadto w celu zapewnienia określonych właściwości mieszanina zawsze musi być świeża.
W Sankt Petersburgu dodatkowym wyzwaniem były dwa różne rodzaje powłoki przezroczystej, które trzeba było stosować na jednej linii. Na pierwszy rzut oka może nie wydawać się to problematyczne, ale należy pamiętać, że samochody stale poruszają się na przenośnikach; odpowiednia farba musi być więc gotowa dokładnie wtedy, kiedy jest potrzebna. Inne wąskie gardło w procesie produkcyjnym jest związane z faktem, że mimo iż zazwyczaj lakierowanie odbywa się za pomocą robotów, otwory drzwiowe i bagażnik maluje się ręcznie.
Dodatkowo kadry kierownicze w Sankt Petersburgu chciały ograniczyć wpływ procesu produkcyjnego na środowisko. Emisje lotnych związków organicznych oraz straty farby należało zredukować do absolutnego minimum.