Wady niedopuszczalne
Jak ustalać kryteria odbioru wykonanych prac
Ocena jakości powłok malarskich budzi największe kontrowersje przy końcowym odbiorze robót. Niestety, bardzo rzadko dochodzi do uzgodnień dotyczących poziomu jakości przed podpisaniem umowy czy chociaż na wstępnym etapie robót. Pisałem o tym w artykule „Powierzchnie referencyjne” – „Lakiernictwo Przemysłowe” nr 1(81)/2013. Brakuje norm, w oparciu o które można by stworzyć kompleksowy system kryteriów i sposobu jakościowego odbioru powłok malarskich.
Na podstawie obecnie obowiązujących norm możemy skontrolować następujące parametry powiązane z kontrolą jakości:
- Grubość powłok na zgodność ze specyfikacją (projektem) – norma PN-EN ISO 12944-5 z uwzględnieniem norm PN-EN ISO 19840, PN-EN ISO 2178 i PN-EN ISO 2808. Brak ujednoliconej metodyki przeprowadzania pomiarów stwarza sporo problemów, szczególnie związanych z liczbą pomiarów.
- Przyczepność powłok – normy PN-EN ISO 16276:1-2 z uwzględnieniem norm PN-EN ISO 2409 i PN-EN ISO 4624. Tu też możemy mieć problemy związane z wyborem właściwej metody, nie mówiąc już o tym, że jest to badanie niszczące, które albo należy przeprowadzać na tzw. świadkach, albo trzeba mieć opracowaną metodę skutecznej naprawy powierzchni po badaniu.
- Odporność na zarysowanie – norma PN-EN ISO 1518, ale tylko na płaskich poziomych powierzchniach.
- Stopień zniszczenia powłok – norma PN-EN ISO 4628: 1-8.
- Barwę
w oparciu o wzorce – norma PN-EN ISO 3668 Wzrokowe porównywanie barwy farb;
w oparciu o pomiary spektrofotometrem. - Połysk – normy PN-EN ISO 2813 i ASTM D523.
Ocena stopnia zniszczenia powłok w oparciu o grupę norm PN-EN ISO 4628 jest na ogół mało przydatna przy odbiorze malowania, chyba że przerwa pomiędzy malowaniem i odbiorem była bardzo długa, np. kilkuletnia, co się czasem zdarza. Do zniszczenia nowo wytworzonych powłok, takiego jak spęcherzenia, spękania, zardzewienie dochodzi dość rzadko i na ogół na skutek rażących błędów wykonawczych, natomiast stare powłoki, np. oceniane po okresie gwarancji, zawsze ulegają częściowemu zniszczeniu, dlatego w określonym przedziale czasu dopuszcza się pewne graniczne wartości uszkodzeń, takie jak, np. Ri3 (PN-EN ISO 4628-3), w przypadku zardzewienia, dlatego w niniejszym artykule pominiemy kwestię większości uszkodzeń wynikających z tej grupy norm.
- Wady niedopuszczalne, które mają bezpośredni wpływ na obniżenie właściwości ochronnych systemu malarskiego;
- Wady dopuszczalne, których wpływ na własności ochronne systemu jest znikomy, wpływają jednak na ogólne wrażenie estetyczne.
Wad powłok, zarówno tych dopuszczalnych, jak i niedopuszczalnych sklasyfikowano bardzo wiele, dlatego omówimy pokrótce tylko te najważniejsze, co pozwoli nam na zaproponowanie przykładowych kryteriów odbioru powłok w dalszej części artykułu.
Komentarze (0)