Na tej podstawie projektant powinien dobrać odpowiednią farbę, która musi posiadać ważny dokument odniesienia – Europejską Ocenę Techniczną (EOT). W dokumencie tym są tabele (rys. 4) dla określonych rodzajów profili, które podają grubość powłoki ogniochronnej w zależności od:
- odporności ogniowej (15, 30, 45, 60 i więcej minut);
- współczynnika masywności elementu;
- temperatury krytycznej.
Niestety, często zdarza się, że konstrukcja zawiera elementy niespełniające zawartego w tabelach zakresu parametrów i w takim przypadku należy zwrócić się do konstruktora o wyjaśnienie. Bywa, że jest to element pomocniczy, np. zawieszka do instalacji elektrycznej i jego zabezpieczenie nie ma wpływu na stabilność konstrukcji, ale bywa i tak, że konstruktor musi przeprojektować konstrukcję i zastosować elementy o wyższej masywności, czyli o niższych wskaźnikach masywności.
- Podkładu antykorozyjnego – nie może być to każda farba antykorozyjna, ale tylko taki rodzaj farby, który został wymieniony w dokumencie odniesienia (EOT). Tu jednak, na ogół, istnieje pewna dowolność polegająca na tym, że dopuszczone są farby z danej grupy, np. podkłady alkidowe, epoksydowe itp.
- Warstwę środkową stanowi ogniochronna farba pęczniejąca. To ona decyduje o spowolnieniu dopływu ciepła do konstrukcji, a jej grubość ma wpływ na czas ochrony i uzależniona jest od wskaźnika masywności.
- Ostatnią warstwę stanowi farba nawierzchniowa. Dokument odniesienia wymaga, aby stosować wyłącznie farby nawierzchniowe przebadane na działanie ognia razem z farbą pęczniejącą. W wielu przypadkach zdefiniowana jest nie tylko farba, ale również jej kolor.
W czasie pożaru po osiągnięciu przez stal temperatury ok. 220°C farba pęczniejąca zaczyna „działać”. W pierwszej fazie z powłoki wydzielają się dość duże ilości wody w postaci pary, obniżając temperaturę konstrukcji o kilkanaście, a nawet o kilkadziesiąt stopni. Po odparowaniu wody powłoka zaczyna pęcznieć, tworząc rodzaj izolacji termicznej spowalniającej dopływ ciepła do konstrukcji. Farba spełnia stawiane jej wymogi do chwili osiągnięcia przez stal temperatury krytycznej, co przy prawidłowo wykonanym zabezpieczeniu nie powinno nastąpić przed założonym czasem ochrony.
Nieco inaczej wygląda zabezpieczenie ogniochronne drewna. Drewno wraz ze wzrostem temperatury nie traci w istotny sposób parametrów wytrzymałościowych. Niestety, w temperaturze 310-450°C drewno ulega zapaleniu, a wtedy samo podtrzymuje i rozwija pożar i ulega destrukcji. Temperatura zapłonu zależna jest od gatunku drewna. Ochrona przeciwpożarowa drewna opiera się na środkach podnoszących temperaturę zapłonu i spowalniających proces zapalenia i palenia się drewna. Do tego celu stosowane są zarówno głęboko penetrujące impregnaty, jak i nawierzchniowe farby pęczniejące.
Michał Jaczewski
michal.jaczewski@tikkurila.com
Komentarze (0)