Lakiernictwo Ciekłe

Typowa kabina lakiernicza o wymiarach 4 × 7 m robi wrażenie nie tylko gabarytami, ale także ilością zużywanych mediów. W trybie lakierowania przepływa przez nią średnio 20–30 tys. m3 powietrza na godzinę, a jego ogrzanie konwencjonalnymi metodami do 20°C wymaga dostarczenia mocy grzewczej rzędu 300 kW. Aby odpowiednio wysuszyć powłokę lakierniczą, potrzeba jednak trzykrotnie wyższej temperatury. Jak szacuje firma Saima Meccanica, w przeliczeniu na złotówki zapewnienie odpowiednich warunków termicznych w całym procesie lakierowania kosztuje odpowiednio 130 zł dla ogrzewania olejowego i 85 zł dla palników gazowych. Nie dziwi więc, że producenci i niezależne instytucje naukowo-badawcze inwestują mnóstwo czasu i energii w opracowanie alternatywnych, bardziej ekologicznych i tańszych metod ogrzewania i odzysku energii cieplnej z powietrza odpadowego. Pomysłów mają sporo, choć jak na razie żaden nie wydaje się zdecydowanym faworytem w wyścigu o podium. Dużo mniej kontrowersji wzbudzają inne sposoby poprawy efektywności energetycznej kabin lakierniczych, takie jak wymiana konwencjonalnych źródeł światła na diody LED. 

Owemu „zielonemu” trendowi towarzyszy równoległa szybka automatyzacja i cyfryzacja obsługi kabiny. Nadrzędnym celem jest tu maksymalne uproszczenie owej obsługi i poprawa bezpieczeństwa lakiernika. Niemniej trend ten zawdzięcza swoją popularność także silnym związkom z ekologicznością: duża część przyjaznych środowisku i kieszeni przedsiębiorców rozwiązań nie byłaby możliwa do zrealizowania bez automatyzacji pracy kabiny.

Rynek na lekkim plusie?

Czy innowacje wdrażane przez producentów kabin znajdą odzwierciedlenie we wzroście popytu? Jeszcze w 2017 r. wydawało się to niemal pewne. Według opublikowanego wówczas raportu firmy Credence Research sprzedaż kabin lakierniczych w latach 2018–2026 powinna wzrastać w średnim tempie 4,5% rocznie. Wzrost ten miał być stymulowany przede wszystkim dążeniem do uzyskania wysokiej jakości powłok oraz wykorzystania efektów skali, zwłaszcza w przemyśle motoryzacyjnym. Branża ta generuje bowiem 40% popytu na kabiny i w kolejnych latach miała utrzymać swój udział w rynku, choć po piętach deptać jej miały inne gałęzie produkcji przemysłowej, w tym sektory: kolejowy, rolniczy, wojskowy i meblarski.

Epidemia COVID-19 popsuła szyki nie tylko firmom analitycznym, ale przede wszystkim samym producentom kabin lakierniczych. Gwałtowny spadek popytu na rynku motoryzacyjnym i obniżenie ogólnego wskaźnika konsumpcji bez wątpienia odbiją się także na sytuacji sektora produkcji kabin, ściśle zależnego od koniunktury na światowych rynkach. Jak przewiduje firma Fact.MR, skutki kryzysu będą odczuwalne aż do 2030 r.: zdaniem analityków średnioroczny wzrost sprzedaży nie przekroczy w tym okresie 2,6%. Jeszcze wolniej jej wartość wzrastać będzie w sektorze automotive (2,2% r/r), który tylko na rynku amerykańskim w marcu 2020 r. odnotował aż 38-procentowy spadek przychodów.