Niektóre projekty realizowane przez firmy produkcyjne, czy lakiernie przemysłowe są bardziej powtarzalne i przewidywalne, a inne wręcz przeciwnie. Zmieniają się wymogi, kolorystyka oraz inne parametry wskazane w danym projekcie. Prędzej czy później menedżerowie stają więc przed wyzwaniem doboru odpowiedniego systemu lakierniczego. Nawet w firmach, w których system lakierniczy jest wybrany i od dawna stosowany – raz na jakiś czas – dochodzi do weryfikacji procesu i jego kosztów. Jak zatem rzetelnie go przeprowadzić? Na co zwrócić uwagę?
Oczywiście najlepszą metodą jest przeprowadzenie praktycznych prób technologicznych na linii, następnie wyliczenie na tej podstawie kosztu wymalowania jednego elementu lub 1 mkw. powierzchni. Należy obliczyć: zużycie farby, jej koszt, czas pracy (RBH), koszty okołolakiernicze, koszt emisji VOC, koszt wykorzystania kabiny (energia, gaz, olej) itp. wszystkie elementy danego procesu lakierniczego. Warto się jednak zastanowić, czy jest sens i czas by przeprowadzać testy każdego zaoferowanego przez dostawców systemu lakierniczego. Przykładowo, wybierając spośród pięciu różnych systemów, musimy liczyć się z pięcioma testami. To sporo czasu jak na firmy produkcyjne.
Co nam zatem pozostaje? Należy zebrać otrzymane oferty od dostawców systemów lakierniczych i je porównać w formie tzw. teoretycznej, a do testów praktycznych wybrać już tylko tę najlepszą z ofert w celu sprawdzenia, czy wyliczenia zgadzają się z praktyką. Porównując oferty, zdarza się jednak, że sprawdza się jedynie cenę jednostkową za dane materiały lakiernicze. Według mnie jest to błędne podejście, ponieważ jak mówi powiedzenie, w ten sposób często dokonujemy porównania 1:1 gruszek do pomarańczy. Jednak te nasze gruszki gruszki od pomarańczy sporo się różnią, a to ze względu na wiele zmiennych, a także sam sposób prezentowania ofert przez dostawców. W Grupie CSV proponujemy lub pomagamy naszym klientom sprowadzić oferty do wspólnego mianownika. Tylko w ten sposób sposób będzie można je rzetelnie porównać. Poniżej krok po kroku proces takiego porównania w podziale na dwie części.
1. Jeśli porównujemy produkty 2K to powinniśmy porównywać cenę 1 litra mieszaniny danego produktu (zatem 1 litr składnika A [farba lub grunt] + B [utwardzacz]). W przypadku farb jednoskładnikowych porównujemy cenę 1 litra samej farby.
Zawsze staramy się przekonać klienta do porównywania objętościowego, ponieważ porównywanie cen w kilogramach może być bardzo mylące. Ciężary właściwe farb czasami bardzo się między sobą różnią, a objętość jest dla wszystkich jednakowa. Przykład podany jest w tabeli 1.
Widać wyraźnie, że po przeliczeniu farba, która na pierwszy rzut oka była najdroższa, finalnie okazała się najtańsza. Ciężary właściwe różnią się bardzo znacząco między kolorami, dlatego zawsze należy sprowadzić porównanie do jednostki objętościowej, która będzie taka sama dla wszystkich.
2. Sprawdzamy zawartość części stałych. To również nastręcza wiele trudności, ponieważ karty techniczne różnią się między sobą. Niekiedy producenci podają zawartość części stałych wagowo, niekiedy objętościowo. I choć przepisy mówią o tym, że należy prezentować dane dotyczące mieszaniny, czasami podawane są wartości tylko składnika A. Zatem wartości należy zawsze sprowadzić do zawartości części stałych w objętościowej mieszaninie składnika A+B.
3. Uzyskując informacje dotyczące systemu lakierniczego sprawdzamy, jakie są wymagania co do grubości powłoki przy danym zabezpieczeniu antykorozyjnym. Dlaczego to takie ważne prezentujemy w tabeli 2 porównującej gruntoemalie poliuretanowe różnych dostawców.
Widać, że pomimo większej zawartości części stałych (10% więcej) gruntoemalia Alfapur 3798 jest aż o 60% lepsza, jeśli chodzi o wymaganą grubość powłoki. Zatem zużyjemy ostatecznie o około 50% mniej mieszaniny, uzyskując ten sam efekt końcowy. W przypadku naszego porównania dodatkowym bonusem są także oszczędności na procesie produkcyjnym – wystarczy porównać czasy schnięcia powłoki.
Komentarze (3)