Lakiernictwo Ciekłe

Powierzchnia referencyjna – określona część konstrukcji, na której nałożono system powłokowy zgodnie ze specyfikacją i została ona zaaprobowana przez wszystkie zaangażowane strony. W części ósmej normy w aneksie B omówiono szczegółowo, czym są powierzchnie referencyjne oraz zamieszczono wzór protokołu z kontroli prac związanych z malowaniem tych powierzchni. Główne funkcje powierzchni referencyjnych to:

• ustalenie minimalnego akceptowalnego poziomu prac
• sprawdzenie parametrów podanych przez producenta lub wykonawcę
• odniesienie do porównania pozostałych powłok w dowolnym czasie po zakończeniu prac.

Innymi słowy, powierzchnie referencyjne są wzorcem do oceny prac malarskich na pozostałych częściach konstrukcji. Powierzchnie referencyjne powinny być reprezentatywne dla danej konstrukcji, np. zawierać typowe dla niej elementy, połączenia itp. Ważne jest trwałe i wyraźne oznakowanie tych powierzchni, aby zapewnić, że nie zostaną one zniszczone, np. przez przemalowanie.

Powierzchnie referencyjne mogą i często są wykorzystywane do celów gwarancyjnych. Nie ma praktycznie możliwości, żeby dostawca lub producent farb, szczególnie na dużych kontraktach, nadzorował całość malowania, natomiast możliwa jest kontrola wszystkich procesów na niewielkiej powierzchni lub kilku niewielkich powierzchniach. Zostają one oznakowane i stanowią podstawę do oceny powłok z punktu widzenia zobowiązań gwarancyjnych dostawcy.
W nowej wersji normy zmieniła się maksymalna ilość powierzchni referencyjnych i zależność ich powierzchni od powierzchni całej konstrukcji. Porównanie wymagań dotyczących maksymalnych liczb powierzchni referencyjnych ze starej i nowej wersji normy zestawiono w tabeli 1.
Należy pamiętać, że głównym celem wykonywania powierzchni referencyjnych jest stworzenie wzorca do oceny całości prac, a nie potrzeby gwarancyjne. Powierzchnie referencyjne mogą stanowić powierzchnię odniesienia na potrzeby udzielanych gwarancji, ale moim zdaniem jedna, a nawet dwie powierzchnie to stanowczo za mało. Rzadko się zdarza, żeby jedna powierzchnia była reprezentatywna dla całej konstrukcji, a jeżeli ulegnie zniszczeniu w czasie transportu lub podczas prac montażowych, to nie będzie do czego się odnieść zarówno w trakcie końcowego odbioru robót, jak i w przypadku uszkodzeń mogących być podstawą roszczeń gwarancyjnych. Zarówno w starym, jak i nowym wydaniu normy istnieje zapis mówiący o tym, że uszkodzenia na powierzchniach referencyjnych powinny zostać starannie naprawione, ale powierzchnie te nie mogą dalej pełnić funkcji powierzchni referencyjnych.
Liczba powierzchni referencyjnych na potrzeby udzielanych gwarancji nie wynika z normy PN-EN ISO 12944 i jest wyłącznie sprawą uzgodnień pomiędzy stronami kontraktu.