Lakiernictwo Ciekłe

Natrysk pneumatyczny ma wiele zalet:

• uzyskuje się powłoki o bardzo wysokich walorach estetycznych;
• nawet dobrej jakości sprzęt jest stosunkowo tani;
• ma prosty układ regulacji (dwa podstawowe pokrętła służące ustaleniu proporcji farby i powietrza oraz rozwarcia stożka aerozolu wylatującego z pistoletu); 
• nie ma istotnych zagrożeń spowodowanych wysokim ciśnieniem, poza przypadkami zupełnej bezmyślności wynikającej z zaniedbania stanu technicznego instalacji sprężonego powietrza;
• sprzęt jest na tyle prosty, że łatwo go rozebrać do czyszczenia, a później złożyć.

Ma również sporo wad:

• nadaje się do aplikacji farb o stosunkowo niskiej lepkości;
• nie nadaje się do jednorazowego nakładania grubych powłok, typowy zakres grubości powłoki suchej to 25-50 µm;
• ograniczona możliwość manewrowania pistoletem, szczególnie w miejscach trudno dostępnych;
Reklama

• niska wydajność malowania w porównaniu z innymi technikami natryskowymi;
• duże straty materiału (niski transfer);
• generowanie „suchego natrysku”.

Mimo wymienionych wad malowanie natryskiem powietrznym jest bardzo rozpowszechnione i w wielu przypadkach prawie niezastąpione, na przykład do poprawnego nałożenia lakierów typu metalik. Co prawda w zautomatyzowanych lakierniach w przemyśle samochodowym nakłada się metaliki za pomocą tzw. dzwonów malarskich, ale są to rozwiązania niezwykle drogie, stosowane na zrobotyzowanych liniach produkcyjnych. 

W kolejnych numerach omówimy inne powszechnie stosowane techniki malowania natryskowego.