Czy powłoki nieorganiczne wysokocynowe można naprawiać tymi samymi IOZ?

Zalecenia naprawcze dla gruntów krzemianowych IOZ mogą się wahać od całkowitego ich usunięcia do naprawy powłokami epoksydowymi cynkowymi lub epoksydowymi tolerującymi gorzej przygotowane podłoża. W rzeczywistości, z kilkoma dodatkowymi uwagami, które różnią się od naprawy innych rodzajów powłok, powłoka krzemianowa IOZ może być ponownie pokryta sama sobą, chociaż wymaga to umiejętności i staranności.
Jeśli po nałożeniu okaże się, że powłoka jest zbyt cienka i wymagana jest dodatkowa powłoka, roztwór krzemianu z dowolnej powłoki naprawczej będzie migrował do pustych przestrzeni i pozostawi kruchą i sproszkowaną powierzchnię, jeśli pory na powierzchni nie miały szansy na wypełnienie się produktami korozji. Zawartość cieczy (spoiwa) w warstwie naprawczej powinna być zwiększona o 10 do 15%, tak aby była wystarczająca ilość cieczy, by zapobiec rozwarstwieniu i braku przyczepności warstwy uzupełniającej.

Gdy powłoka starzeje się, porowatość nie stanowi już problemu. Podobnie jak w przypadku każdej innej powłoki naprawczej, powierzchnia musi być odpowiednio oczyszczona przed nałożeniem warstwy nawierzchniowej IOZ. Nie wolno dopuszczać do zaabsorbowania zanieczyszczeń pozostających na powłoce. Dopóki powierzchnia jest całkowicie czysta i wolna od luźnych zanieczyszczeń, będzie odpowiednia do nakładania. Powłoka IOZ może być naprawiona powłoką wysokocynową lOZ, rozpuszczalnikową lub wodną, ​​które będą działać lepiej niż powłoki na innych typach spoiw. 
Farba rozpuszczalnikowa IOZ ma lepszą charakterystykę zwilżania i jest łatwiejsza do stosowania w terenie, dlatego jest zalecana tak długo, jak warunki wilgotności są odpowiednie. Początkowa adhezja natychmiast po naniesieniu powłoki naprawczej lOZ jest słaba, jednak po całkowitym utwardzeniu powłoki naprawczej (co może potrwać kilka miesięcy), wytwarza się wiązanie kohezyjne między nowymi i starymi powłokami.

Jakie czynniki należy wziąć pod uwagę, jeśli jest konieczne nakładanie powłoki nawierzchniowej na nieorganiczny grunt wysokocynkowy (IOZ)?

Powłoki nawierzchniowe nakłada się na grunty wysokocynowe w celu ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi, zminimalizowania korozji cynku oraz w celach dekoracyjnych. Farbę nawierzchniową należy odpowiednio dobrać w zależności od gruntu wysokocynkowego. Powłoki wysokocynowe nieorganiczne pokryte są alkalicznymi produktami korozji cynku, w związku z czym farba nawierzchniowa musi wykazywać odporność na zmydlanie. Szczególnie wysokie pH występuje w przypadku powłok opartych na krzemianach alkalicznych (1-B). Niedopuszczalne jest w związku z tym stosowanie jako powłoki nawierzchniowej farb alkidowych czy epoksyestrowych. Najczęściej do przemalowywania gruntów wysokocynowych stosuje się dwuskładnikowe farby poliuretanowe lub międzywarstwę epoksydową, a następnie farby poliuretanowe. [4]

Naukowcy z Departamentu Transportu USA zalecili testowanie pH powierzchni, jeśli grunt ma być przemalowany, aby upewnić się, że pH jest między 4 a 7. [7]
Warunkiem koniecznym uzyskania skutecznej ochrony elektrochemicznej jest ścisły kontakt cząstek cynku zapewniający dobrą konduktywność. Jeśli farba nawierzchniowa będzie silnie penetrowała w pory gruntu wysokocynowego, to konduktywność może ulec znacznemu zmniejszeniu. Penetrację farby nawierzchniowej można zminimalizować przez zastosowanie specjalnych gruntów, tworzących bardzo cienkie powłoki (mist coat, tie coat (rysunki nr 4, 5).
Powłoka taka z jednej strony minimalizuje penetrację farby nawierzchniowej, a z drugiej – uszczelnia pory i wypiera z nich powietrze, które może powodować silne pęcherzenie powłoki nawierzchniowej, a w następstwie tworzenie się małych dziurek podobnych do nakłuć igłą (pinholing) – fotografia nr 3. W przypadku gruntów nieorganicznych warunkiem koniecznym do uzyskania dobrych właściwości całego systemu powłokowego jest pełne usieciowanie gruntu przed nałożeniem farby nawierzchniowej. Zbyt wczesne nałożenie powłoki nawierzchniowej może objawiać się rozwarstwieniem kohezyjnym, delaminacją, pęcherzeniem i innymi wadami prowadzącymi do zmniejszenia skuteczności ochronnej całego systemu powłokowego. [4]
Idealnie byłoby, gdyby farba nawierzchniowa była nakładana po tym, jak IOZ byłby wystawiony na działanie atmosfery przez kilka tygodni, bo takie problemy występują rzadko, gdy przemalowujemy konstrukcję farbą nawierzchniową na miejscu budowy po zakończeniu montażu. [7]