Aktualności i przegląd rynku

Płukanie dzwonu bez konieczności wymiany lakieru może się odbywać w taki sposób jak to już wyjaśniono powyżej. Również w tym przypadku zachodzi możliwość – w razie konieczności - galwanicznego oddzielenia mediów. W międzyczasie dysponuje się również takimi rozwiązaniami, których efektywność została już wykazana w różnorodnych projektach [4]. W szczególności dotyczy to przemysłu motoryzacyjnego wykorzystującego niniejszy wariant oddzielania potencjałów przy stosowaniu dużej gamy kolorów i przy elastycznym przestawianiu procesów lakierowania. Można sobie również wyobrazić zastosowanie takiego systemu jako samodzielnej jednostki, stanowiącej dozbrojenie istniejącej już linii lakierniczej.

Elektrostatyczne ładowanie zewnętrzne rozpylacza

Obok różnorodnych systemów oddzielania potencjałów, o których była mowa powyżej, istnieją jeszcze inne możliwości rozwiązań zapobiegających zwarciu elektrycznemu zachodzącemu pomiędzy znajdującym się pod wysokim napięciem i ładowanym metodą stykową rozpylaczem a dostarczanym do linii technologicznej lakierem z potencjałem zerowym (lakierem uziemionym). Podstawę tych wariantów stanowi modyfikacja formy naładowania elektrostatycznego lakieru poprzez jego kontakt z rozpylaczem, jak to ma miejsce przy ładowaniu zewnętrznym lub całkowita rezygnacja z naładowania elektrostatycznego lakieru przy użyciu wysokiego napięcia, co umożliwia rozwijana w ostatnim czasie metoda stosowania wysokoobrotowego rozpylacza. W obu tych alternatywach nie osiąga się jednakże takiego współczynnika wydajności nakładania powłoki lakierniczej (WNP) jak ma to miejsce w przypadku rozpylacza wysokoobrotowego z bezpośrednim ładowaniem. Jednakże przedmiotowy współczynnik WNP jest i tak znacznie wyższy niż w metodzie konwencjonalnej bazującej na systemie pistoletu pneumatycznego. Rozwiązania te prowadzą nawet do znacznego zwiększenia współczynnika wydajności nakładania powłoki lakierniczej (WNP) i znaczącej obniżki kosztów. Rozpylacze z zewnętrznym ładowaniem stosowane są coraz częściej do lakierowania powierzchni zewnętrznych pojazdów.

Charakteryzują się one zewnętrznym pierścieniem elektrod, co ma związek z koniecznością wytworzenia wysokiego napięcia. Celem uniknięcia przebicia, względnie zwarcia, wspomniane elektrody umieszcza się koncentrycznie, w ściśle określonej odległości od dzwonu rozpylacza. Schematyczny układ systemu przedstawia rysunek 6. Jak widać na rysunku 6, ładowanie elektrostatyczne lakieru następuje - w przeciwieństwie do ładowania kontaktowego – dopiero po opuszczeniu przez niego krawędzi rozpylacza. Ten wariant ładowania nie jest zbyt wydajny, gdyż cechuje go niższy współczynnik wydajności nakładania powłoki lakierniczej (WNP) w stosunku do ładowania bezpośredniego. Jednakże jest to proces w pełni skuteczny, gdy chodzi o nanoszenie powłok lakierniczych na elementy o dużych powierzchniach, takich jak na przykład karoserie samochodowe. Natomiast w przypadku nanoszenia powłok lakierniczych na elementy ułożone ciasno na taśmach - jeden tuż obok drugiego, jak na przykład ma to często miejsce w przypadku łączonych ze sobą elementów karoserii w lakierniach pracujących na akord lub w przypadku lakierowania nadwozi od wewnątrz, zajmujący dużo miejsca, zewnętrzny pierścień elektrod stanowiący integralną część rozpylacza stanowi pewną niedogodność. Ujmując problem całościowo, można stwierdzić, że zastosowanie systemów ładowania zewnętrznego spełnia dokładnie te warunki, które sformułowano przy definiowaniu celów.