Rozpylacz wysokoobrotowy nie będący pod wysokim napięciem
W ostatnim czasie rozwinęła się metoda polegająca na stosowaniu rozpylacza wysokoobrotowego nie będącego pod wysokim napięciem. Rozwój tej metody wymusiła rosnąca potrzeba zastąpienia nanoszenia drugiej powłoki lakierniczej za pomocą pistoletu systemem nanoszenia powłok o większym współczynniku wydajności nakładania powłoki lakierniczej (WNP). W tym przypadku rozwój technologii poszedł w dwóch następujących kierunkach: wytworzenia podobnej dynamicznej warstwy przy użyciu pistoletu w celu osiągnięcia dopasowania koloru względnie osiągnięcia efektu metalizującego i zastosowania rozpylacza wysokoobrotowego w celu naniesienia powłoki lakierniczej na pewne powierzchnie przy użyciu wysokiego napięcia, na inne natomiast – beznapięciowo. Ponadto istnieje jeszcze możliwość lakierowania powierzchni względnie wgłębień stanowiących problem dla elektrostatycznego nanoszenia powłok lakierniczych ze względu na powstający efekt klatki Faradaya. Pierwsze badania i doświadczenia klientów wskazują na to, że osiągany współczynnik wydajności nakładania powłoki lakierniczej (WNP) jest co prawda mniejszy w stosunku do metody elektrostatycznej wspieranej stosowaniem rozpylacza wysokoobrotowego, jednakże współczynnik ten jest wyraźnie wyższy, niż w przypadku nanoszenia powłok pistoletem. Na rysunku 7 przedstawiono przykładowy rozpylacz wysokoobrotowy bez przyłożonego wysokiego napięcia. W przypadku pracy przedmiotowego rozpylacza wysokoobrotowego wyłącznie bez wysokiego napięcia odpada czynnik kosztowy spowodowany koniecznością wytworzenia wysokiego napięcia. Wariant ten umożliwia także „miękkie przejście“ z metody konwencjonalnego nanoszenia powłok lakierniczych na metodę wykorzystującą rozpylacz wysokoobrotowy, a następnie w późniejszym czasie - jeśli zachodzi taka potrzeba - dozbrojenie linii o wysokie napięcie.
Wykorzystanie technik nakładania powłok lakierniczych ze wspomaganiem elektrostatycznym dla lakierów wodnorozcieńczlnych będących przewodnikami prądu elektrycznego jest z ekonomicznego punktu widzenia procesem efektywnym. Technologia ta umożliwia bowiem bezproblemowe nanoszenie powłok, zapewniając równocześnie wysoki współczynnik wydajności nakładania powłoki lakierniczej (WNP). W niniejszym opracowaniu przedstawiono cały szereg rozwiązań umożliwiających pewne i powtarzalne nakładanie powłok, znajdujących zastosowanie w zależności od postawionych celów i wymogów. Ważne jest dokonanie już na samym początku odpowiedniej, kompetentnej analizy z uwzględnieniem warunków brzegowych. Jasne i przejrzyste zdefiniowanie najważniejszych warunków brzegowych i możliwych do zastosowania rozwiązań zawiera tabela pokazująca zestawienie podsumowujące - rysunek 8. Tabela daje pierwszy przegląd wchodzących w grę możliwych rozwiązań, które jednakże muszą być jeszcze potwierdzone na drodze daleko idącej analizy.
Komentarze (0)