W aktualnych Polskich Normach na wyroby malarskie i tynki pocienione oparte na spoiwach dyspersyjnych wodorozcieńczalnych występują rażące błędy. Podano podstawowe braki wymagań potrzebne do lepszego scharakteryzowania wyrobów. Zasugerowano sposoby poprawy błędów i dokonanie w nich uzupełnień.
Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Polimerów, Farb i Klejów TOMCHEM w ciągu ostatnich kilku lat przebadał większość znajdujących się na rynku krajowym farb dyspersyjnych dla budownictwa. W badaniach tych zastosowano metodykę opisaną w obecnie obowiązujących Polskich Normach, w normach obowiązujących poprzednio, jak też w opracowanych w Tomchemie \"Metodach Badawczych Tomchemu\" (MBT). MBT obejmują najczęściej te oznaczenia, które są istotne dla scharakteryzowania wyrobu malarskiego lub powłok malarskich z nich uzyskanych, a które pominięto w wymaganiach norm lub też - zdaniem Tomchemu - te znormalizowane oznaczenia, które należałoby w normach poprawić lub uzupełnić.
W normach PN-C-81913:1998 i w PN-C-81914:1998 zauważono następujące błędy.
Przyczepność powłoki
W normie (2.5.7): \"Na co najmniej dwóch powłokach przygotowanych wg 2.4 wykonać pięć nacięć równolegle do podłoża w odstępach co 5 mm, nożem o pojedynczym ostrzu grubości 0,1 mm oraz pięć nacięć w tych samych odległościach, prostopadle do pierwszych, tworzących siatkę nacięć złożoną z 25 kwadratów.
Następnie przesunąć po powłoce w miejscu nacięcia płaskim pędzlem w obu kierunkach nacięć, nie wywierając nacisku. Na każdej powłoce wykonać co najmniej trzy siatki nacięć\".
Wykonując nacięcia uzyskuje się 16, a nie - jak podano w normie - 25 kwadratów. W ocenie siatki popełnia się więc błąd systematyczny wynoszący 36%. Oczywiście powinno być: sześć nacięć oraz sześć nacięć�
Współczynnik oporu dyfuzyjnego pary wodnej
W normie (2.5.12): \"Współczynnik oporu dyfuzyjnego pary wodnej (ľH2O) obliczyć z wzoru, w którym: dL - współczynnik przenoszenia pary wodnej w powietrzu, w kilogramach na metr razy paskal razy godzina (...), w zależności od ciśnienia atmosferycznego w komorze klimatycznej przy badaniu przepuszczalności pary wodnej w temperaturze 20°C; (p1 - p2) - różnica ciśnień parcjalnych pary wodnej w powietrzu z obu stron powłoki w naczynku pomiarowym wg 2.5.11, tj. w temp. 20°C i wilgotnościach względnych: 0% pod powłoką w naczynku pomiarowym i 50% w komorze klimatyzacyjnej, wynosi 1 170 hPa; PPW - przepuszczalność pary wodnej oznaczona wg 2.5.11, w gramach na metr kwadratowy razy 24 h; t - grubość powłoki użytej do badania przepuszczalności pary wodnej, w metrach; t1 - średnia grubość warstwy powietrza pod powłoką w naczynku pomiarowym, w metrach\".
Komentarze (0)