Kwasowość (alkaliczność)
Szkoda, że normy nie określają dopuszczalnego zakresu kwasowości (pH < 7,0) i zasadowości (pH > 7,0) farb, gdyż po przekroczeniu pewnych wartości mogą wystąpić niespodziewane zjawiska. Farby dyspersyjne napełnione kredą (węglanami wapnia) zwykle nie wykazują kwasowości, gdyż zawiesina węglanu wapnia samorzutnie dąży do uzyskania pH w okolicy 9,2. Niebezpieczne jest natomiast przekroczenie pH farby powyżej ok. 9,5. Farby mogą - a przecież nie muszą (jeżeli znormalizować) - działać szkodliwie na odkryte części ciała, jednak często zdarza się zwłaszcza w czasie renowacji starych ścian, że malowanie farbą dyspersyjną wywołuje jakieś, trudne do usunięcia plamy. Plamy te zwykle pochodzą od stosowanych wcześniej barwników, które uśpione po karbonizacji zaprawy odtwarzają się na nowo przy zbyt wysokiej zasadowości farby.
W wymaganiach znormalizowanych określa się, że próbki po schnięciu w temp.
50°C ogląda się okiem uzbrojonym w szkło powiększające 10x i ocenia wygląd powłoki.
Jest to za mało. Powłoka powinna być poddana określeniu odporności na szorowanie
szczotką standardową na mokro i powinna być określona odporność na szorowanie.
Nawet przy 10x powiększeniu powłoka może wyglądać normalnie jak suszona w 200°C,
a pomimo to - nie mieć odporności na szorowanie. Taka powłoka zostanie zmyta
podczas pierwszego deszczu, jaki nastąpi po malowaniu ściany elewacyjnej.
Jest to bardzo poważne uchybienie w normie i natychmiast powinno być
skorygowane. W Tomchemie określono wymagania co do odporności powłok suszonych
w 50°C na szorowanie, które powinny być przynajmniej równe połowie wymagań
dla powłok suszonych w temp. 200°C.Lepkość przy różnych prędkościach ścinania
Autorzy norm na wyroby dyspersyjne dla budownictwa prawdopodobnie nie umieścili w nich wymagań dotyczących lepkości farb z tego powodu, że pewne nowoczesne farby o dobrych właściwościach aplikacyjnych do pomiaru lepkości nie wypływają z tradycyjnie stosowanych kubków wypływowych, pomimo - wydawałoby się - ich niskiej lepkości. Zamiast podać inną metodę pomiaru, po prostu zrezygnowali z umieszczania w normach odpowiednich wymagań.
Tymczasem w przypadku wyrobów dyspersyjnych znajomość lepkości przy niskich prędkościach ścinania (wolnych ruchach) jest bardzo istotna, ze względu na tendencje farby do ściekania z pędzla i z pionowych powierzchni. Mając na uwadze trudności w zmywaniu wyschniętych plam po farbach dyspersyjnych, podanie wymagań mówiących o tendencjach lub braku tendencji do ściekania i rozpryskiwania jest istotnym parametrem jakościowym. Podobnie, podanie lepkości farby przy wysokich prędkościach ścinania (szybkie ruchy), która świadczy o łatwości nanoszenia i rozprowadzania wyrobu na malowane podłoże. Farby o wysokich lepkościach - przy dużych prędkościach ścinania - wymagają użycia większych sił przy nanoszeniu, i odwrotnie. Jest to istotne dla nieprofesjonalistów (dobór wielkości pędzla). TOMCHEM wprowadził wymagania stosunku lepkości farby mierzonej przy niskich prędkościach ścinania do lepkości przy wysokich prędkościach. Takie wymaganie jest wystarczające, nawet bez określenia bezwzględnych wartości, gdyż przy zbyt niskich lepkościach nie jest możliwe uzyskanie tego stosunku, a zbyt wysokie lepkości farb nie są atrakcyjne dla producenta, bo wymagają stosowania zbyt dużych ilości drogich dodatków reologicznych. Nie jest możliwe także uzyskanie wymaganego stosunku lepkości przy zwiększaniu suchej pozostałości farby, gdyż to właśnie tylko dodatki reologiczne (odpowiednie zagęstniki) mogą taką różnicę wywołać.
Komentarze (0)