3.4.4.3. Wykonanie badania
Próbki wykonane zgodnie wg 3.4.4.2. należy zważyć z dokładnością do 0,01 g i umieścić w płaskim naczyniu stroną licową w dół, tak aby próbki nie dotykały dna naczynia. Do naczynia nalać wody tak, aby poziom jej dochodził do około połowy grubości próbek. Po 24 h próbki należy wyjąćz naczynia. Delikatnie osuszyć ligniną i ponownie zważyć. Jeżeli w czasie badania zawilgocenie powierzchni próbki nie stykającej się z wodą wystąpi wcześniej niż po 24 h, badanie odpowiednio skrócić.
Nie jest to właściwy sposób przygotowania próbek, gdyż nie ma podłoża ssącego. Warstwa wyprawy inaczej układa się na powierzchni folii polietylenowej niż na podłożu budowlanym. Samo wykonanie oznaczenia jest kłopotliwe, gdyż cienka warstwa wyprawy nierówno i dość szybko nasyca się wodą. Po takim nasyceniu trzeba zakończyć oznaczenie.
Proponujemy zastosować inny sposób oznaczenia przenikania wody przez wyprawę, a mianowicie taki, jak dla powłok malarskich opisany w PN-EN-1062-3: 2000 "Wyroby lakierowe i systemy powłokowe stosowane na zewnątrz na mury i beton. Oznaczanie i klasyfikacja współczynnika przenikania wody (przepuszczalności)". W metodzie tej stosuje się chłonne podłoże, nasycające się w wystarczającym czasie, aby można było wykonać oznaczenia przenikania wody wypraw o stosunkowo wysokim przenikaniu. Nie uniknięto tu również błędów i niejasności. W świetle normy:Przedstawić na wykresie przyrost masy próbki do badań, jako funkcję pierwiastka kwadratowego czasu. Z nachylenia liniowej części krzywej wylicza się współczynnik przenikania wody w, w kilogramach na metr kwadratowy i na pierwiastek kwadratowy liczby godzin. Celem otrzymania współczynnika w niezbędne jest przedstawienie na wykresie przyrostu masy do podzielonego przez pole powierzchni, w metrach kwadratowych, lub podzielenie tego nachylenia przez pole powierzchni. Tym polem jest pole badanej powierzchni niepokrytej zabezpieczającym wyrobem lakierowym (patrz 6.3).
6.3. Przygotowanie i malowaniePróbki stosowane jako podłoże powinny być czyste i suche. Do każdego oznaczania stosować nowe próbki, ponieważ istotna jest porowatość pierwotna.
Powierzchnię przeciętego podłoża wymalować badanym wyrobem lub zestawem wyrobów, do odpowiedniej grubości, stosownie do zaleceń producenta wyrobu lakierowego (wyrobów lakierowych). Powłoka powinna być bez widocznych efektów. Powłokę suszyć co najmniej prze tydzień.
Przed kondycjonowaniem uszczelnić, przed wodą, odwrotną stroną i krawędzie próbek do badań, np. przez nałożenie dwóch warstw dwuskładnikowego wyrobu lakierowego na bazie żywicy epoksydowej, zakrywając badaną powierzchnię co najmniej na szerokość 5 mm, ale nie więcej niż na 10 mm. Zaleca się tiksotropowy system powłokowy.
Komentarze (0)