Każda z ww. metod wymaga odpowiedniego przygotowania powierzchni metalu oraz posiada zalety jak i wady w zastosowaniu do konkretnych wyrobów. Bardzo ważne, jaki:
Po przeanalizowaniu tych danych, możliwy jest wybór metody malowania.
Dalsza analiza to analiza kosztów (inwestycji, robocizny i materiału powłoki). Konieczne jest zoptymalizowanie powyższych warunków i dostosowania odpowiedniej metody nałożenia powłoki.
W przypadku malowania ze wspomaganiem elektrostatycznym duże ograniczenie, strat farby i więcej możliwości malowania wielu wyrobów jednostronnie, ponieważ naładowana elektrycznie rozpylona farba obejmuje przedmiot zgodnie z przebiegiem linii sił pola elektrycznego. Koszt urządzeń nieco wyższy. Stosuje się najczęściej jako malowanie warstw nawierzchniowych w liniach produkcyjnych np nadwozi. Metoda zapewnia efekt dekoracyjny, odporność korozyjna zależy głównie od warstw podkładowych.
ad 2. Najbardziej obecnie popularne malowanie farbami proszkowymi napylanymi elektrostatycznie. W tym tzw. samoładowaniem się trybostatycznym proszku. Nakłada się powłoki bardzo grube 70-80 mikrometrów, by uzyskać efekt dekoracyjny; metoda daje wysoką odporność korozyjną, ale tylko na podkładzie farby nałożonej elektroforetycznie, ponieważ sama powłoka proszkowa nie będzie miała wymaganej przyczepności do powierzchni (np. tylko odtłuszczonej lub nawet tylko pofosforanowanej; nie będzie powłoki proszku w miejscach trudniej dostępnych). Poważną wadą jest duża masa materiału powłoki, a co za tym - spora emisja spalin z suszarki i duże zużycie energii do polimeryzacji i suszenia powłoki oraz - pomimo stosowania systemów odzysku proszku - na filtrach wentylacji, w otoczeniu urządzeń jest zapylenie proszkiem; wygodna zmiana koloru napylanego proszku.
Komentarze (0)