Aktualności i przegląd rynku

Rys. 8. Komora solna typu „AEROSOL” i HERAUS-VOETSCH typu HSK-1000,

Charakter zmian stopnia skredowania powłok narażanych w obu komorach klimatycznych (rys.7) był analogiczny do zmian połysku powłok. Znacznie większe skredowanie wykazały powłoki narażane w komorze z lampami rtęciowymi. Przy czym powłoki wyjściowe niemodyfikowanych farb ftalowej i epoksydowej, po narażaniu w tej komorze wykazały maksymalny stopień skredowania 5. Stopień skredowania powłok był wyższy średnio o ok. 50 % po narażaniu w komorze z lampami rtęciowymi od stopnia skredowania po narażaniu w komorze z lampą ksenonową. W różnym stopniu stosowany dodatek fotostabilizatora HALS wpłynął na obniżenie stopnia skredowania powłok. Zauważalny wpływ dodatku fotostabilizatora TINUVIN-5100 zaznaczył się w przypadku powłoki poliuretanowej jedynie po badaniach wykonanych w komorze z lampami rtęciowymi. W komorze klimatycznej z lampą ksenonową powłoka poliuretanowa wyjściowa i modyfikowana do końca badań nie wykazała żadnych śladów skredowania.

Ponadto stwierdzono, że dodatek fotostabilizatora powoduje wzrost elastyczności, tłoczności oraz spadek twardości względnej wszystkich badanych powłok wyjściowych. Jednocześnie wpływa on na podwyższenie tych wartości parametrów fizyko-mechanicznych powłok po narażaniu w komorach klimatycznych z promieniowaniem UV. Przy zastosowaniu ww. metod wykonano badania i dokonano właściwej selekcji najlepszych zestawów i systemów lakierowych powłok ochronnych spośród około 60 zestawów farb dwuskładnikowych i około 25 zestawów farb jednoskładnikowych przeznaczonych do antykorozyjnego zabezpieczania obiektów inżynierskich wchodzących w skład infrastruktury miasta Wrocławia oraz konstrukcji wsporczych linii WN i lamp ulicznych stalowych i stalowych-ocynkowanych. Znormalizowane badania prowadzone w komorach klimatycznej z promieniowaniem UV Z lampą ksenonową wg Normy PN-EN ISO 11341:2000 w czasie 500 h i komorze solnej wg normy PN-ISO 7253: 2000 w czasie 2000 h nie spowodowały żadnych zmian destrukcyjnych i korozyjnych badanych powłok. Próbki te zachowały swój pierwotny wygląd tj. połysk i kolor. Wygląd próbek po badaniach w komorze klimatycznej wykonanych metodą znormalizowaną odpowiada w zasadzie wyglądowi próbek wyjściowych. Badania w tej komorze, jak również badania w komorze solnej wykonane w czasie 2000 h nie spowodowały żadnych zmian destrukcyjnych i korozyjnych powłok. Powłoki te zachowały swój pierwotny wygląd tj. kolor i połysk. Zmiany destrukcyjne tzn. zmatowienie i kredowanie powłok poliuretanowych wystąpiły po badaniach w komorze klimatycznej z wysokoenergetycznym promieniowaniem UV. Zmiany korozyjne głównie w postaci korozji podpowłokowej rysy wystąpiły po narażaniu 2000 h w komorze z testem specjalnym.