Zagrożenia wynikające z zanieczyszczeń mikroorganizmami, zarówno wnętrz pomieszczeń, jak i ścian zewnętrznych różnych obiektów budowlanych, można eliminować, stosując specjalistyczne farby dla budownictwa o właściwościach biobójczych.
Zapotrzebowanie na wyroby lakierowe dla budownictwa jest duże, dzięki czemu przemysł farb i lakierów charakteryzuje się dynamicznym wzrostem produkcji. W roku 2000 wyprodukowano ok. 370 tys. ton, co stanowi wzrost o ponad 70 %, w porównaniu do roku 1990, w którym produkcja wyniosła ok. 202 tys. ton.
Aktualne dane roczników GUS dotyczące wielkości produkcji farb i lakierów w Polsce w latach następnych, 2000-2003, potwierdzają duże zapotrzebowanie rynku krajowego na produkty branży wyrobów lakierowych. Na rynku podaży ważna jest nie tylko ilość wytwarzanych farb, lecz również ich asortyment o pewnych szczególnych cechach. Zmiany asortymentowe są wymuszane zarówno działaniami legislacyjnymi w ochronie środowiska i coraz większymi wymaganiami jakościowymi dotyczącymi właściwości powłok, jak również zapotrzebowaniem na farby specjalistyczne. Należą do nich te wyroby lakierowe, które posiadają szczególną, pożądaną cechę. Mogą to być cechy związane ze ściśle określonymi właściwościami, np. odporność powłok farb na działanie mikroorganizmów nadaje im właściwości biobójcze i aseptyczne.
Asortyment farb dla budownictwa rozszerza się o nowe rodzaje, uwzględniające warunki późniejszej eksploatacji otrzymanych wymalowań. Farby specjalistyczne dające powłoki o zwiększonej odporności na działanie mikroorganizmów przeznaczone są do malowania pomieszczeń o zwiększonej wilgotności lub ścian elewacyjnych narażonych na działanie wilgoci. Zadaniem tych farb jest zapobieganie oraz hamowanie rozwoju grzybów i pleśni na wymalowanych podłożach. Powłoki farby spełniają w tym wypadku nie tylko funkcję dekoracyjną, ale przede wszystkim ochronną. Farby o właściwościach biobójczych, w odróżnieniu od powszechnie stosowanych farb dyspersyjnych do wymalowań wewnętrznych i zewnętrznych, pozwalają na uzyskanie właściwych warunków sanitarnych w pomieszczeniach narażonych na działanie mikroorganizmów. Ich działanie polega na powstrzymaniu rozwoju drobnoustrojów poprzez niszczenie ich źródeł oraz przerwanie dróg rozprzestrzeniania się. Zawilgocony materiał budowlany (powierzchniowo lub wgłębnie), podwyższona temperatura powietrza i duża jego wilgotność oraz ograniczona wymiana powietrza wewnątrz pomieszczeń (zwłaszcza przy szczelnych oknach tworzywowych) stwarza idealne warunki do rozwoju mikroorganizmów. Ponadto, jak ma to miejsce w przypadku np. rozwoju pleśni na powierzchni farby, występuje zwiększona tendencja do osadzania się brudu i wody, co prowadzi do powstawania pęknięć, łuszczenia farby i umożliwia dalszy atak mikroorganizmów. Zanieczyszczenia, które mogą wystąpić w zamkniętych pomieszczeniach, to najczęściej skażenia wywołane przez grzyby, pleśnie i drobnoustroje, rozwijające się na pożywce z materiałów budowlanych. Pojawienie się wykwitów pleśniowych na ścianach nie tylko obniża estetykę budynku, ale jest dowodem, że rozpoczął się proces biokorozji materiałów oraz zanieczyszczania środowiska metabolitami grzybów (mikotoksynami). Bakterie i grzyby oraz inne mikroorganizmy wywierają niekorzystne działanie na organizmy roślin i zwierząt, będąc powodem chorób lub silnych reakcji alergicznych. Te problemy zdrowotne mogą mieć różną postać: infekcje, zapalenie spojówek, astma oskrzelowa, alergiczne zapalenie płuc itd. Z kolei mikotoksyny mogą mieć działanie mutagenne, teratogenne, immunotoksyczne i kancerogenne. W pomieszczeniach wewnętrznych może występować wiele rodzajów pleśni, w tym toksynotwórczych. Do najgroźniejszych dla zdrowia należą grzyby z rodzaju Stachybotrys, Aspergillus, Penicillium, Cladosporium i Alternaria.
Komentarze (0)