Tab. 1. Wybrane podstawowe parametry powierzchni.
Przyczyn większej chropowatości powierzchni wysokotemperaturowych powłok cynkowych należy upatrywać w ich budowie. Warstwa zewnętrzna tych powłok zbudowana jest w przeważającej liczbie przypadków z mieszaniny faz międzymetalicznych Fe-Zn (d1) i roztworu stałego żelaza w cynku h, podczas gdy na powierzchni powłoki wytworzonej w kąpieli o tradycyjnej temperaturze metalizacji występuje zazwyczaj roztwór żelaza w cynku h o niewielkiej zawartości żelaza [6].
Modyfikacja geometrii powierzchni powłoki cynkowej przed nakładaniem warstw lakierniczych
Jakość nanoszenia, przyczepność i wytrzymałość warstw lakierniczych na powierzchni powłok cynkowych w większości przypadków nie stanowi problemu. Kluczem do osiągnięcia doskonałych właściwości powłok duplex jest odpowiednie przygotowanie powierzchni i optymalny dobór zestawu lakierniczego na warstwę podkładową oraz nawierzchniową. Dla uzyskania odpowiedniej przyczepności warstw lakierniczych do podłoża cynkowego istotna jest właściwa chropowatość powierzchni, która bezpośrednio po procesie zanurzania w kąpieli cynkowej jest lepsza dla powłok wytwarzanych w kąpieli o wysokiej temperaturze. Nie oznacza to, że powłoki otrzymywane w temperaturze tradycyjnej stanowią gorsze podłoże do malowania, jednak zbyt gładka powierzchnia występująca zazwyczaj bezpośrednio po cynkowaniu, wymaga stosowania w większym stopniu obróbki strumieniowo-ściernej. Sądzi się, że poddanie powłoki cynkowej działaniu atmosfery umożliwia doprowadzenie do wytworzenia się na jej powierzchni warstewki węglanowej, co znacznie poprawia przyczepność lakieru [7]. Okres oddziaływania środowiska powinien być jednak dość długi. Przyjmuje się, że dla środowiska wiejskiego o słabym oddziaływaniu korozyjnym czas ekspozycji na czynniki zewnętrzne powinien wynosić od 12-20 miesięcy [8]. Należy przy tym dopilnować, aby powłoka nie była narażona na długotrwałe oddziaływanie wilgoci w przestrzeniach zamkniętych, co może sprzyjać tworzeniu się słabo związanego z podłożem tlenku cynku (tzw. białej rdzy).
Podłoże z cynku lub jego faz międzymetalicznych z żelazem nie wykazuje wobec żywic polimerowych nasiąkliwości, w ich przypadku nie ma więc mowy o wnikaniu żywicy w strukturę materiału podłoża. Powłoka lakiernicza „utrzymuje się” na metalu jedynie dzięki siłom adhezji. Jeśli pomiędzy lakierem a podłożem metalicznym występować będą słabo przylegające do podłoża zanieczyszczenia, to przyczepność powłoki lakierniczej będzie znikoma. Dlatego też przed operacją malowania należy przeprowadzić proces oczyszczania powierzchni za pomocą strumienia wody, roztworów alkalicznych lub rozpuszczalników organicznych.
Komentarze (0)