Dynamiczne regulowanie warunków klimatycznych w kabinach natryskowych
Jeśli tylko „użytkownik” bliżej przyjrzy się zużyciu energii w swoim zakładzie, szybko zwróci uwagę, że największe koszty energii przypadają na kabiny natryskowe. Gdy podzieli się ją na dalsze części instalacyjne, okazuje się, że większość energii zużywana jest na klimatyzację.
Uwagę zwrócić należy głównie na kabiny natryskowe, które pracują w trybie nawiewu świeżego bądź wyciągu zużytego powietrza. Podczas tego rodzaju eksploatacji zużycie energii jest największe, gdyż kabina przez cały czas zaopatrywana jest w świeże powietrze do klimatyzacji. Innym rodzajem eksploatacji o większej wydajności energetycznej mogłaby być na przykład praca z powietrzem recyrkulacyjnym, jest to jednak w wielu przypadkach niemożliwe do zrealizowania ze względu na uwarunkowania prawne i jakościowe. Przykładowo, aby przy manualnej technice malowania nie przekroczyć wymaganych prawnie limitów koncentracji substancji szkodliwych, potrzebna jest zazwyczaj prędkość przepływu powietrza od 0,3 do 0,6 m/s. Powietrze w kabinie natryskowej „kondycjonowane” jest do określonych parametrów temperatury i wilgotności, umożliwiających zastosowanie materiałów powlekających. Dla lakierów wodnych wartości te wynoszą ok. 23°C i 65 proc. wilgotności względnej. Ze względu na tę niezbędną klimatyzację powstaje zapotrzebowanie w energię cieplną w wysokości ok. 53 000 kWh na m2 powierzchni kabiny rocznie dla średnich europejskich parametrów powietrza atmosferycznego.
Dzięki dynamicznej regulacji klimatyzacji, istniejące już teraz możliwości oszczędności energii wynikające z podawanych przez producentów lakierów zakresów ich obrabialności, zostają maksymalnie wykorzystane. Właśnie w już istniejących instalacjach, poprzez dołączenie dynamicznej regulacji klimatyzacji, udaje się maksymalnie wykorzystać potencjał oszczędności energetycznej.
Wartość zadana dla parametrów powietrza w kabinie określana jest zazwyczaj na podstawie specyfikacji technicznej lakieru. Producenci lakierów ustalają żądaną wartość dla przygotowania powietrza najczęściej w środku dopuszczalnego zakresu. Przykładowo, dla wskazanych wartości obróbki 22 ± 2°C i 50-70 proc. wilgotności względnej, żądana wartość wynosić będzie 22°C i 60 proc. Przez takie sztywne ustalanie wielkości zadanych, bez wykorzystania możliwego zakresu warunków atmosferycznych dla obróbki, zaprzepaszczona zostaje szansa na oszczędność energii. Nowy system wykorzystuje fakt, iż lakier daje się zazwyczaj nakładać w całym zakresie parametrów powietrza podanym przez producenta, realizując tym samym możliwie maksymalną oszczędność energii.
