Technologia malowania proszkowego powierzchni płyt drewnopochodnych, w tym płyt MDF, jest nową wciąż rozwijającą się alternatywą dla wykończania powierzchni płyt wyrobami ciekłymi. Jest ona w pełni zautomatyzowaną technologią charakteryzującą się wysoką wydajnością i niskim wskaźnikiem wyrobów wybrakowanych. Pozwala na bardzo efektywne wykorzystanie materiału lakierniczego.
Farby proszkowe stosowane są w praktyce przemysłowej od połowy lat 50. ubiegłego stulecia. Znalazły one zastosowanie do wykończania powierzchni elementów metalowych głównie w branżach: motoryzacyjnej, maszynowej, budowlanej oraz sprzętu AGD [10]. W okresie późnych lat 70. i pierwszej połowy lat 80. XX wieku odnotowano bardzo znaczący wzrost produkcji i stosowania farb proszkowych na podłoża metalowe. Ich zużycie w skali ogólnoświatowej pod koniec dekady lat 90. ubiegłego stulecia wzrastało średnio o około 10 proc. rocznie. W branży meblarskiej technologia malowania proszkowego długo stanowiła trudną do wdrożenia i niedocenianą technologię wykończania powierzchni. Działo się tak przede wszystkim z tego powodu, iż drewno i płytowe materiały drewnopochodne to podłoża czułe na działanie wysokich temperatur. W ciągu ostatnich kilkunastu lat dokonano istotnego postępu technologicznego w procesach przemysłowego proszkowego malowania płyt drewnopochodnych. W dużym stopniu przyczyniły się do tego wyniki prac badawczo-rozwojowych dotyczących: opracowania nowych generacji żywic stosowanych w recepturach farb proszkowych, modyfikacji technicznego oprzyrządowania ciągów lakierniczych, jak również sprecyzowania wymagań odnośnie malowanego podłoża, przede wszystkim jego wilgotności i profilu gęstości [2,3,11,15,18,19]. Płyty MDF i HDF okazały się najbardziej korzystnymi materiałami podłożowymi, głównie ze względu na homogeniczną strukturę i zwartą powierzchnię. Dokonane zmiany w technologii wykończania tych podłoży farbami proszkowymi polegały przede wszystkim na:
- zastosowaniu sposobów natrysku elektrostatycznego w wersji Tribo oraz Corona w celu efektywnego nanoszenia cząstek farby proszkowej na szerokie i wąskie powierzchnie elementu płytowego,- obniżeniu temperatury stapiania proszków dzięki opracowaniu specjalnych niskotopliwych żywic jako spoiw farb proszkowych,
- skróceniu czasu termicznego obciążenia malowanego podłoża drewnopochodnego poprzez równomierne ogrzewanie promieniowaniem IR szerokich i wąskich powierzchni płyty z naniesioną farbą proszkową w celu jej upłynnienia,
Komentarze (0)