Aktualności i przegląd rynku

Fot. www.vitra.com

Farby proszkowe charakteryzują się bardzo wysoką, w porównaniu do ciekłych wyrobów lakierowych, zawartością substancji stałych (ok. 98 proc. m/m). Praktycznie nie zawierają one rozpuszczalników organicznych, a w czasie formowania powłoki z farby proszkowej wydzielane są bardzo niewielkie ilości (0,1-1,0 % m/m) lotnych substancji organicznych (VOC). Ponadto, farby proszkowe wykazują inne, ważne z punktu widzenia ich użytkowników, zalety, tzn. są bardziej wydajne (90-95 proc.) od ciekłych wyrobów kryjących (około 50 proc.), tworzą powłoki o dobrych właściwościach użytkowych, np. dużej odporności na zarysowanie i działanie chemikaliów, a przede wszystkim nie zanieczyszczają środowiska naturalnego zarówno w aspekcie emisji VOC, jak i ilości odpadów powstających przy ich stosowaniu – są produktami ekologicznie bezpiecznymi [4,12,14,18,19]. Inne zalety farb proszkowych i technologii malowania proszkowego to: wysokie wykorzystanie materiału przy stosowaniu odzysku nadmiarowego proszku z kabin natryskowych (powyżej 95 proc.), łatwość aplikacji farby poprzez natrysk elektrostatyczny, automatyzacja całego procesu wykończania powierzchni elementów płytowych, wyeliminowanie wielokrotnego powtarzania tych samych operacji nakładania wyrobu malarskiego i szlifowania międzywarstwowego poprzez możliwość jednokrotnego nałożenia farby dla uzyskania powłoki o grubości rzędu 60-100 µm [11,12].

Uszlachetnianie powierzchni płyt MDF farbami proszkowymi jest coraz bardziej atrakcyjną alternatywą dla stosowanych przez lata sposobów wykończania tych powierzchni, tj. malowania ich emaliami rozpuszczalnikowymi albo oklejania foliami PVC w prasach membranowych. Płyty MDF przeznaczone do wykończania powłokami z farb proszkowych powinny wykazywać pewne istotne właściwości, które wpływają na proces aplikacji farby proszkowej oraz na jakość wytworzonej powłoki. Do właściwości tych zaliczane są: odpowiednie przewodnictwo elektryczne powierzchni płyty MDF, odpowiedni profil gęstości płyty, stabilność cieplna oraz mała podatność na zmiany wymiarowe wskutek zmian temperatury i wilgotności płyty. Wilgotność płyty MDF powinna być w taki sposób zoptymalizowana, aby z jednej strony nie powodować powstawania pęcherzy podczas tworzenia się powłoki proszkowej na jej powierzchni, z drugiej zaś strony zapewnić odpowiednie przewodnictwo elektryczne powierzchni płyty, która będzie pokrywana farbą proszkową. Według danych podanych przez Baucha i współpracowników [3], rezystancja elektryczna powierzchni płyty MDF powinna być mniejsza lub równa 1010 Ω, aby zapewnić właściwe przewodnictwo elektryczne tej powierzchni, tzn. jej zdolność do przenoszenia ładunków elektrostatycznych. Taką wartość oporu elektrycznego powierzchnia płyty MDF wykazuje zazwyczaj wtedy, gdy jej wilgotność jest większa niż 8 proc. Tymczasem biorąc pod uwagę konieczność zapobiegania pęcherzeniu powłoki lakierowej w procesie jej formowania na powierzchni płyty MDF, wilgotność podłoża nie powinna przekraczać 6 proc. [3].