Fot. www.vitra.com
Sposobem pozwalającym na spełnienie obu tych warunków jest krótkotrwałe wstępne ogrzewanie płyty MDF (ang. preheating) przy użyciu promieniowania IR lub prądów o wielkiej częstotliwości [2,3,18,19], które równocześnie spełnia kilka następujących funkcji:
- polepsza przewodnictwo elektryczne powierzchni płyty,
- koryguje zmianę właściwości elektrycznych płyty nieuniknioną wskutek wpływu różnych warunków klimatycznych podczas jej magazynowania,
- sprzyja wyrównaniu temperatury całej płyty,
- podwyższa bazową temperaturę płyty przed etapem aplikacji farby proszkowej, dzięki czemu temperatura stapiania proszku zostaje szybciej osiągnięta, a to przyczynia się do polepszenia jakości wytworzonej powłoki.
Należy jednak zauważyć, że w przypadku większości rodzajów płyt MDF ich wstępne ogrzewanie nie prowadzi do wytworzenia jednakowego przewodnictwa elektrycznego poszczególnych powierzchni płyty. Istnieją alternatywne sposoby zapewnienia odpowiedniego przewodnictwa elektrycznego powierzchni płyty MDF, które polegają na: stosowaniu płynnej warstwy przewodzącej (ang. conductive primer) na powierzchni płyty lub użyciu płyt specjalnie przystosowanych do pokrywania ich powierzchni farbą proszkową (ang. conductive powder coatable MDF). Pierwszy z wymienionych sposobów jest stosowany tylko w przypadkach, gdy stawiane są bardzo wysokie wymagania odnośnie jakości powłoki proszkowej. Natomiast płyty MDF produkowane specjalnie dla potrzeb technologii malowania proszkowego, oprócz odpowiedniego przewodnictwa elektrycznego ich powierzchni, wykazują wysoką odporność wąskich powierzchni na pękanie podczas procesów stapiania i utwardzania farby proszkowej, jak również wskutek zmian wymiarowych spowodowanych zmianami wilgotności płyty w okresie jej użytkowania jako elementu meblowego. Tego rodzaju płyty są już wytwarzane przez niektórych producentów z zachowaniem ostrych reżimów odnośnie jakości materiału włóknistego stosowanego do ich produkcji. Omawiane płyty MDF charakteryzują się również odpowiednim profilem gęstości wzdłuż przekroju poprzecznego płyty oraz posiadają specjalnie uszczelnione krawędzie dla zapobieżenia ich spęcznieniu. Najkorzystniejszy profil gęstości płyty charakteryzuje się gęstością jej środkowych warstw kształtującą się w przedziale 760-780 kg/m3 oraz znacznie większą gęstością przypowierzchniowych warstw płyty [3,18]. Opisany profil gęstości płyty MDF zapobiega penetracji w głąb płyty farby proszkowej upłynnionej na jej powierzchni. Wskazuje się również na inne właściwości płyt MDF, które są istotne z punktu widzenia jakości wytwarzanej powłoki proszkowej [18]. Najważniejsza z nich to gładkość powierzchni płyty uzyskiwana w rezultacie wstępnego mechanicznego szlifowania powierzchni lub poddania jej wygładzaniu termicznemu [3].
Komentarze (0)