W przypadku, gdy nie dysponujemy komorą wilgotnościową, możemy umieścić próbkę na kilka godzin w naczyniu z gotującą się destylowaną (dejonizowaną) wodą.
Następnym ważnym egzaminem dla powłok jest tzw. test w komorze solnej (ang. salt spray chamber). Komora solna wytwarza środowisko podobne do obecnego w komorze wilgotnościowej (wilgotność 100%, temperatura ok. 35°C) oraz dodatkowo wyposażona jest w system spryskiwaczy, które powodują, że próbki mają nieustanny kontakt z solanką o określonym stężeniu (np. 5%). Test ten ma za zadanie ocenę własności ochronnych powłok antykorozyjnych, warstw fosforanowych itd. Służy głównie do podłoży metalowych. Przygotowanie próbki do testu polega na wykonaniu na jej powierzchni rysy do materiału podłoża. Środowisko komory solnej powoduje, że rysa staje się miejscem korozji, która ma tendencję do pełzania w kierunku prostopadłym do rysy. Zjawisko to sprawia, że rysa zamienia się w podłużny "pas" korozji. Szerokość tego pasa, tzw. pełzanie (a więc podwójna odległość, na jaką korozja zawędrowała od rysy) jest parametrem określającym jakość powłoki pod kątem zabezpieczenia przed korozją. Dla przykładu podam, że dla powłok stosowanych do pokryć elementów chłodziarek maksymalna wartość pełzania wynosi 5 mm dla czasu przebywania w komorze 500 h.
Kolejnym testem, który można zaliczyć do grupy testów pogodowych, jest tzw. komora słoneczna (lub komora starzenia UV, ang. solar box). O ile komora wilgotnościowa oraz solna pozwalają ujawnić nieprawidłowości powstałe głównie w procesie aplikacji, o tyle badanie w komorze słonecznej dotyczy właściwości samego materiału powłoki.
Jak wiadomo, powłoki pełniące funkcje estetyczne (np. lakiery samochodowe, powłoki urządzeń AGD) są poddane działaniu światła słonecznego, niekiedy o dość dużym natężeniu. Obecne w tym świetle promieniowanie UV działa niszcząco na cząsteczki pigmentu oraz żywicy, powodując nieodwracalne reakcje fotochemiczne. Objawem degradacji żywicy spowodowanej promieniami UV może być utrata połysku, zmiana koloru (np. żółknięcie w przypadku powłok jasnych oraz niebieskich) oraz pogorszenie własności mechanicznych powłoki. Rozkład pigmentu wpływa głównie na kolor powłoki. Komora słoneczna wyposażona jest w źródło światła imitujące promieniowanie słoneczne o dość dużym natężeniu UV (np. lampa ksenonowa). Test polega na umieszczeniu wewnątrz komory próbki na określony normą czas (np. 500 h). Wpływ promieniowania na materiał powłoki określa się poprzez porównywanie jej parametrów zmierzonych przed i po naświetlaniu w komorze. Najczęściej porównuje się parametry estetyczne, a więc kolor i połysk. Pomiar zmiany koloru można dokonać np. w systemie CIELAB wyznaczając ?E. Zmianę połysku określamy połyskomierzami. Wpływ promieniowania UV na właściwości mechaniczne wyznaczamy poprzez badanie elastyczności, odporności na uderzenie, tłoczności itd.
Komentarze (0)