Aktualności i przegląd rynku

Prócz testów pogodowych istnieje też szereg innych, prostszych metod badawczych pozwalających na wykrycie niewidocznych na "pierwszy rzut oka" defektów powłok. Do kontroli adhezji bardzo przydatny jest test siatki nacięć (ang. cross-cut test). Polega on na wykonaniu na powierzchni powłoki dwóch prostopadłych cięć specjalnym nożem, wyposażonym w kilka równoległych ostrzy. Powstaje w ten sposób siatka nacięć. Następnie nalepia się na tę siatkę specjalną taśmę, po czym gwałtownie się ją odrywa. Wynikiem pomiaru wg normy ISO - w zależności od wyglądu siatki - są liczby od 0 (adhezja bardzo dobra) do 5 (brak adhezji). Norma ASTM przyporządkowuje oznaczenia odpowiednio 5 B do 0 B (a więc odwrotnie).

Do badania właściowści mechanicznych powłoki, sprawdzenia, czy ma ona odpowiednia twardość lub elastyczność, stosuje sie wiele prostych metod. Jedną z najprostszych jest metaoda na zginanie (fot. u góry). Niżej efekt testu odporności na uderzanie.

Ważnymi parametrami każdej powłoki są jej właściwości mechaniczne. Oczywiście, trudno na pierwszy rzut oka ocenić, czy powłoka ma odpowiednią twardość czy elastyczność. Zdarza się, że dowiadujemy się o tym dopiero np. podczas transportu elementów powlekanych albo - co gorsza - informuje nas o tym klient. Przyczyny kiepskich właściwości mechanicznych powłoki mogą być różne, np. niedosieciowanie powłoki spowodowane zbyt małą temperaturą podczas utwardzania lub zbyt krótkim czasem przebywania w piecu. Odpowiednie metody umożliwiają kontrolę właściwości mechanicznych powłok i szybkie działanie w przypadku wyników negatywnych.

Do kontroli adhezji stosuje się est siatki nacięć (ang. cross-cut test). Na fotografii specjalny nuż wyposażony w kilka specjalnych ostrzy.

Twardość powłoki jest to odporność na oddziaływanie mechaniczne takie jak nacisk, tarcie czy zarysowanie. W praktyce, do pomiaru twardości powłok stosuje się kilka metod. Jedną z nich jest metoda ołówkowa (ang. pencil hardness). Jest to metoda bardzo prosta i stosunkowo szybka. Polega ona wykonaniu na powłoce linii zestawem ołówków o różnej twardości rysików i określeniu, przy jakiej twardości rysika pozostaje trwały ślad. Aby nacisk rysika na powierzchnię oraz kąt pochylania ołówka był stały, stosuje się specjalne uchwyty wyposażone w obciążnik o masie 750 g, w których ołówek pomiarowy znajduje się pod katem 45° do płaszczyzny badanej powłoki. Zestawem tym wykonuje się linie o długości kilku cm. Twardość powłoki w teście ołówkowym określa się symbolami odpowiadającymi twardości rysików, a więc np. 9 B (powłoka bardzo miękka) lub 9 H (bardzo twarda). Wadą tej metody jest to, że badania można przeprowadzać w zasadzie tylko na powierzchniach płaskich i gładkich. Nie zmierzymy metodą ołówkową twardości powłok na elementach drobnych lub o skomplikowanym kształcie powierzchni.