Po wystawieniu na działanie wpływów atmosferycznych, próbki podaje się ocenie wizualnej i badaniom kontrolnym powłoki malarskiej. Aby sklasyfikować powierzchnię ocenia się takie parametry, jak tworzenie się pęcherzy, odpryskiwanie, powstawanie rys oraz przyczepność powłoki do podłoża. Ocenę prowadzi się zgodnie z międzynarodowym standardem w skali od 0 (żadnych wad) do 5 (wady w dużej ilości). Dodatkowo określa się jeszcze szereg innych parametrów powłoki, które nie mają wpływu na klasyfikację systemu, lecz mają znaczenie dla pełnej oceny jakości powłoki. Dla użytkownika interesujące są przecież takie właściwości powłoki jak kredowanie czy powstawanie pleśni.
Określenie skuteczności ochrony powłoki przed wchłanianiem skroplonej wody zgodnie z EN 927-5 ustala się na pięciu pomalowanych próbkach z drewna świerkowego. Próbki poddaje się sztucznemu starzeniu, a następnie przetrzymuje przez 72 godziny w kąpieli wodnej. Poprzez ważenie przed i po próbie można określić jako wartość średnią w g/m2 zdolność wchłaniania wody. Dzięki parametrom, które ustalono w części 3 - wystawienie na działanie wpływów atmosferycznych i części 5 - absorpcji skroplonej wody, można dokonać klasyfikacja zgodnie z częścią 2 normy EN 927.
Jak ma postępować użytkownik powłok malarskich z przedstawionym tutaj systemem klasyfikacji? Z reguły wystarczy zażądać odpowiedniego certyfikatu - EN 927. Dzięki zdefiniowanemu przez normę EN 927 standardowi "minimum jakości" użytkownik ma możliwość wybrać optymalny system wymalowania nie tylko na podstawie ceny, lecz także z uwzględnieniem obiektywnej oceny jakości.
EN 927 definiuje standardy jakościowe systemów wymalowań.
Komentarze (0)