Metodyka badań
Materiał do badań stanowiły powszechnie stosowane w gospodarce cynkowe powłoki ochronne: powłoka zanurzeniowa, powłoka natryskiwana cieplnie, powłoka cynkowa wytworzona dyfuzyjnie w stanie stałym (szerardyzowana) oraz powłoka malarska i powłoka cynkowa natryskiwana dodatkowo pokryta farbą chlorokauczukową. Dla porównania testom korozyjnym poddano również oczyszczoną blachę bez powłoki ochronnej. Przed nanoszeniem powłok ochronnych powierzchnie blach odtłuszczono w rozpuszczalnikach organicznych oraz wytrawiono. Cynkowanie zanurzeniowe odbyło się w temp. 4500C w czasie 3 min. Szerardyzację przeprowadzono w temperaturze 4000C w czasie 3 h. Natrysk cieplny wykonano metodą płomieniową. Powłokę malarską uzyskano dzięki powleczeniu powierzchni blachy emulsją pyłu cynkowego (95 proc. Zn). Badania odporności na działanie obojętnej mgły solnej (NSS) prowadzono zgodnie z normą PN-EN ISO 9227:2006 (U). Dotyczy ona badań odporności na korozję metali, powłok metalowych lub powłok niemetalowych. Do badań zastosowano komorę solną typu Corrotherm 610 Erichsen wykonaną z materiału odpornego na działanie roztworu NaCl. Pojemność komory badawczej urządzenia wynosiła 400 dm3. Urządzenie wyposażone było w układ ogrzewania solanki, przyrządy pomiarowe do kontroli i regulacji temperatury zapewniające uzyskiwanie założonej temperatury badań wynoszącej 30±2°C. Mgła solna rozpylana była z rozpylacza, do którego doprowadzone było sprężone powietrze o odpowiedniej czystości. Jego ciśnienie w zakresie (0,07-0,17 MPa) dobrano tak, aby szybkość kondensacji mgły w komorze wynosiła 1-2 cm3·h-1 na powierzchni poziomej równej 80 cm2. Kondensat mgły solnej odprowadzany był na dno komory korozyjnej, aby niemożliwy był jego kontakt z badanymi próbkami. Stężenie NaCl wynosiło 50±5 g·l-1, pH roztworu zachowywano w granicach 6,5-7,2. Próbki umieszczone były w komorze pod kątem około 200C w sposób uniemożliwiający kontakt między nimi oraz tak, aby produkty korozji nie spływały z jednych elementów badanych na drugie. Badania grawimetryczne oraz ocenę wyglądu próbek w toku badań prowadzono po 2, 24, 48, 96, 144, 240, 360, 480 i 720 h badań. Badania metalograficzne wykonano na mikroskopie świetlnym typu MeF-2 Reichert. Przygotowanie powierzchni zgładów polegało na szlifowaniu na papierach ściernych o granulacji 220, 320, 500 i 800 oraz polerowaniu przy użyciu past diamentowych 3, 1 oraz 1/4. Do badań metalograficznych zgłady trawiono w 3 proc. roztworze nitalu.
Komentarze (0)