Przy montażu zbiorników, rurociągów i innych urządzeń technologicznych należy zadbać o wystarczającą przestrzeń inspekcyjną umożliwiającą wentylację, czyszczenie i malowanie konserwacyjne. W konstrukcjach złożonych z bardzo wielu elementów o różnym nachyleniu powstaje wiele miejsc, gdzie może gromadzić się woda lub zanieczyszczenia. W miejscach takich należy przewidzieć odpowiednio rozmieszczone drenaże.
Styk powierzchni okrągłych z płaskimi zawsze stanowi problem z punktu widzenia zabezpieczenia przed korozją. To samo zjawisko może wystąpić przy niektórych połączeniach blach.
Wskazane jest wypełnienie takich miejsc poprzez spawanie lub z użyciem plastycznych wypełniaczy (taką rolę mogą spełniać niektóre bezrozpuszczalnikowe materiały epoksydowe.
Żebrowanie blach kształtownikami należy rozwiązywać tak by nie utrudniać dostępu w pracach malarskich. Np. zamiast dwóch blisko siebie położonych kątowników – zastosować teownik lub zespawać je ze sobą spoiną ciągłą. Krawędzie kształtowników powinny zostać zaokrąglone.
Od lewej: Unikać / Rozwiązanie lepsze
W przypadku występowania obszernej korozji wżerowej na całej konstrukcji – najbardziej ekonomicznym i najprostszym sposobem zaradzenia temu jest zastosowanie warstwy szpachlowej bezrozpuszczalnikowej farby epoksydowej
W obszarze występowania ubytków korozyjnych występuje silna korozja ogólna. W związków z tym możewystąpić potrzeba wygładzenia niektórych ekstremalnych nierówności poprzez szlifowanie, ale generalnie aplikacja systemu grubopowłokowego jest w stanie pokryć te nierówności zapewniając jednocześnie odpowiednią ochronę przed korozją.Obszary konstrukcji, w których występują skutki różnych rodzajów korozji (w tym ubytki, a zwłaszcza wżery korozyjne) wymagają grubych powłok, a miejscami nawet bardzo grubych (czasem nawet do kilkunastu milimetrów) w celu wypełnienia ubytków i wyrównania całej powierzchni. Farby zawierające rozpuszczalniki, nie są tu najlepszym rozwiązaniem. Potrzebne tu są farby bezrozpuszczalnikowe. W obszarach podwyższonej grubości występuje nie odparowanie rozpuszczalnika, mogące doprowadzić do skurczów powłoki, a te do wzrostu naprężeń wewnętrznych i ewentualnej utraty adhezji w ubytkach i do pękania powłoki. W obszarach „uwięzionego” rozpuszczalnika może wystąpić pęcherzenie osmotyczne, jeśli na dnie zbiornika będzie zbierała się woda. Ponadto na skorodowanym dnie występują (w wyniku korozji lokalnej) liczne ostre krawędzie, na których farby, zawierające rozpuszczalniki, dają słabe krycie i powłoki o niedostatecznej grubości.
Komentarze (0)